Τα σκίτσα του Μίμη Αντωνιάδη αποτυπώνουν μια χαρακτηριστική πτυχή της στρατοκρατούμενης Θεσσαλονίκης του 1915-18. Μια πόλη που είχε πρόσφατα ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος, με ανάμεικτο πληθυσμό και πολυμορφία χαρακτηριστικών, κατακλύσθηκε ξαφνικά από μια πανσπερμία στρατιωτικών στην οποία συνυπήρχαν το οικείο και γειτονικό με το πρωτόγνωρο και εξωτικά μακρινό, μέσα σ' ένα καταθλιπτικό περιβάλλον πολέμου, εμφύλιου διχασμού, συνομωσιών και καχυποψίας, συνθετοντας ένα πραγματικό θέατρο του παραλόγου.
Η δημιουργία του λευκώματος, που περιέχει γελοιογραφικές απεικονίσεις στρατιωτικών στολών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μπορεί να τοποθετηθεί στην περίοδο 1916-20, αποτελεί δηλαδή νεανικό έργο του ταλαντούχου σκιτσογράφου. Ως πρότυπα των σχεδίων του, ο Αντωνιάδης πρέπει να χρησιμοποίησε τα πάμπολλα ξένα και ελληνικά έντυπα στα οποία εικονογραφήθηκαν τα γεγονότα του Πολέμου καθώς και τις άφθονες φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ με ανάλογα θέματα. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, τα σκίτσα προδίδουν μεγάλη δεξιοτεχνία στο σχέδιο και ώριμη χρωματική απόδοση. [...]
