Όταν εκατομμύρια έλληνες, ιδιαίτερα οι νέες γενιές ανακάλυπταν μέσω του διαδικτύου, "όχι του ελεγχόμενου τύπου και της τηλεόρασης", ένα απόσπασμα της ομιλίας μου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ του '96 όπου τους προειδοποιούσα για το τι θα συμβεί το 2010, αναφώνησαν Προφητεία. (Η ομιλία περιλαμβάνεται στον παρόντα τόμο, μέρος πρώτο). Η αδύνατη, ανύπαρκτη ουσιαστικά πολιτική τους παιδεία, δεν τους επέτρεπε να κατανοούν, να γνωρίζουν τη δύναμη της Πολιτικής, την πολιτική ως πρόλογο. Την ικανότητά της να βασιλεύει των άλλων τεχνών. Μια ολόκληρη εθνική παράδοση που θεωρεί την πολιτική ως ανώτερη τέχνη, τους είναι άγνωστη. Ούτε το εκπαιδευτικό σύστημα, ούτε τα πολιτικά κόμματα, τους δίδαξαν αυτές τις ιδιότητες της αληθινής πολιτικής. Ότι η πολιτική είναι το ανώτερο πεδίο εξευγενισμού και ηθικής ανάτασης του ανθρώπου. Ότι χωρίς αυτήν οι κοινωνίες οπισθοδρομούν και εκβαρβαρίζονται, γελοιοποιούνται. Ότι η πολιτική αντιπροσωπεύει ένα ανθρωπολογικό άλμα, τη μετάβαση από το ζώον, στο πολιτικό ζώον. Ότι είναι συνώνυμη του ανθρωπισμού, της παιδείας, της αρετής, της ηθικής, της αγάπης προς την Πόλη και τους ανθρώπους. "Δεν γεννήθηκα για να μισώ μαζί με άλλους, αλλά για να αγαπώ μαζί με τους άλλους", "Ού τοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν" λέει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη του.
Στα μάτια τους η πολιτική ήταν ό,τι πιο ευτελές, ό,τι πιο ψεύτικο υπάρχει... Γιατί στη μεταπολίτευση δεξιοί και αριστεροί διάβολοι, το αίεν αριστεύειν το έκαναν αίεν κακιστεύειν.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951. Σπούδασε πολιτικές-οικονομικές επιστήμες καθώς και μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας διωκόμενος διέφυγε παράνομα στην Ιταλία. Συμμετείχε στην επταμελή ομάδα που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη στο Μόναχο της Γερμανίας τον Αύγουστο του 1974. Ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977. Λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και ίδρυσε τη "Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση".
Είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ. Το 1994, το Ελληνικό Κοινοβούλιο υιοθέτησε την πρότασή του για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας. Έχει γράψει πολλά βιβλία καταθέτοντας την άποψή του γύρω από κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπως επίσης, γύρω απο την ιστορία, τον πολιτισμό, και τον πολιτικό αγώνα του ποντιακού λαού.
Μη Διαθέσιμο
