Ο Κώστας Διαμαντίδης χρησιμοποιεί τολμηρά την "εξόριστη", όπως την ονομάζει ο ίδιος, ποντιακή γλώσσα, προκειμένου να μιλήσει για όλα τα σύγχρονα προβλήματα με τόλμη και παρρησία. Για τη σύγχρονη προσφυγιά, για τη σύγχυση που άφησαν πίσω τους οι ήττες της αριστεράς, για τις ελπίδες των νέων, για το δικαίωμα στη δημιουργία.
Τι νόημα έχει ένα μυθιστόρημα γραμμένο σήμερα σε μια γλώσσα που δεν κατανοούν οι πολλοί; Πρώτα, ένα σαφέστατο νόημα: οι λίγοι οι οποίοι το κατανοούν δένουν σφιχτότερα τους δεσμούς τους όχι σε παλαιοεθνικιστικά θεμέλια αλλά στη βάση μιας σύγχρονης ζωντανής δημιουργίας που εμπνέει για το μέλλον. Αλλά υπάρχει σ' αυτή τη γενναία στάση κι ένα ευρύτερο νόημα: λογοτεχνικά έργα, όπως αυτό του Κώστα Διαμαντίδη, που διατηρούν ακμαία τα κοιτάσματα της κοινής πολιτισμικής κληρονομιάς, στρέφοντας ουσιαστικά "τ' αναντί του ρου", ενάντια δηλαδή στο ισοπεδωτικό ρεύμα των τηλεοπτικών συρμών- κι αυτό μας αφορά όλους.
Ο Κώστας Διαμαντίδης γεννήθηκε το 1952 στην Αγάπη Γρεβενών, από γονείς πρόσφυγες της δεύτερης από τον Πόντο προσφύγων γενιάς. Τελείωσε το γυμνάσιο στα Γρεβενά και την Οδοντιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. Πρώτη ποιητική συλλογή "ΟΝΕΡ΄ΤΑ ΠΟΝΙΑ ΤΑΜΑΤΑ", έκδοση Ινστιτούτου Βιβλίων και Ανάγνωσης Κοζάνης και Πανελλήνιας Ένωσης Σουρμενιτών, 1998. Ποιήματα και πεζά του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά. Έγραψε και γράφει στίχους στην ποντιακή. Πολλοί απ΄αυτούς έχουν μελοποιηθεί και τραγουδιστεί από τους Στάθη Νικοκίδη, Αλέξη Παρχαρίδη, Χρήστο Παπαδόπουλο και Χρήστο Χρυσανθόπουλο. Ζει στην Πτολεμαΐδα, είναι παντρεμένος με τη Φωτεινή Αγγελίδου και έχει τρεις γιούς, τον Στάθη, τον Αριστοτέλη και τον Αντίγονο.
Μη Διαθέσιμο
