Μολονότι αποτελεί κοινότοπη και συχνά επαναλαμβανόμενη διαπίστωση ότι ένα από τα πάμπολλα κενά της εγχώριας κλασικής φιλολογίας συνίσταται στην έλλειψη μελετών για την αριστοτελική Ποιητική, δεν θεωρώ περιττό να υπογραμμίσω το παράδοξο της ύπαρξης μιας καταιγιστικής παραγωγής μεταφρασμένων και πρωτότυπων μελετών για τη νεότερη θεωρία της λογοτεχνίας, ενώ απουσιάζουν συμβολές για την "Ποιητική", την αρχαιότερη θεωρητική πραγματεία για την ποίηση και το καταστατικό κείμενο για πολλές από τις σύγχρονες θεωρίες της λογοτεχνίας. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει εν μέρει η παρούσα μετάφραση επτά άρθρων από τη συλλογή δοκιμίων για την "Ποιητική", που επιμελήθηκε η Amelie Oksenberg Rorty. Δυστυχώς δεν στάθηκε δυνατόν να μεταφραστούν και τα εικοσιένα δοκίμια, γιατί το δύσκολο αυτό εγχείρημα θα απαιτούσε και περισσότερο χρόνο και περισσότερα άτομα. Αμετάθετος στόχος, πάντως, παραμένει να μεταφραστεί το σύνολο της συλλογής στο εγγύς μέλλον. Η επιλογή έγινε, φυσικά, με ορισμένα κριτήρια. Το εισαγωγικό δοκίμιο της Rorty και το επιλογικό άρθρο του Halliwell πλαισιώνουν τον τόμο και προσφέρουν αντίστοιχα μια κατατοπιστική μακροσκοπική θεώρηση θεμελιωδών εννοιών της "Ποιητικής" και έναν διαφωτιστικό επίλογο για τις τύχες της "Ποιητικής" από την Αναγέννηση έως τις μέρες μας. Δύο περαιτέρω ειδικές συμβολές ασχολούνται με το ακανθώδες θέμα της αμαρτίας, δύο άλλες με την "κάθαρση" και μία με το σημαντικό θέμα του είδους της απόλαυσης που βιώνει ο θεατής (ηδονή). Με τον τρόπο αυτόν δημιουργείται ένα πλέγμα μελετημάτων που φωτίζουν ποικιλότροπα προβληματικές πτυχές της αριστοτελικής "Ποιητικής". [...]
(από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)
