Το "Χρονικόν" του Γεωργίου (Λογοθέτου) Ακροπολίτη (1214-1282) αποτελεί την κύρια βυζαντινή πηγή της πρώτης Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης, από τους Σταυροφόρους το 1204. Ο Ακροπολίτης, διπλωμάτης, και στρατιωτικός, που υπηρέτησε την Αυτοκρατορία της Νίκαιας επί αυτοκράτορα Μανουήλ Η' Παλαιολόγου, βίωσε τα γεγονότα. Η αφήγηση του Ακροπολίτη ξεκινά με την φυγή του Αλεξίου Αγγέλου από την Κωνσταντινούπολη και τη συνάντησή του με τους Σταυροφόρους (1202) και τελειώνει με την επανάκτηση της Πόλης από τους Βυζαντινούς στις 12 Οκτωβρίου 1261. Η αναστατική έκδοση αποτελεί ανατύπωση της πρώτης, δίγλωσσης, έκδοσης από τον Theodorus Dovsa στο Leiden το 1614 από αντίγραφο χειρογράφου, που τού παρέδωσε ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς ο Ναυπλιώτης, δικαιοφύλακας της Μεγάλης Εκκλησίας. Η έκδοση του Dovsa περιλαμβάνει το κείμενο του χρονικού στα ελληνικά και μετάφραση με εκτενή σχολιασμό στα λατινικά. Η ανατύπωση καθιστά προσιτή στο επιστημονικό και ευρύτερο αναγνωστικό κοινό μία βασική πηγή της ιστορίας του υστεροβυζαντινού ελληνισμού.
Ο Γεώργιος Ακροπολίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1217, όταν η βασιλεύουσα βρισκόταν υπό λατινικό ζυγό.
