Σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό του Εμμανουήλ Σαρρή (1899-1977), το βιβλίο αυτό αναφέρεται στη ζωή και στο έργο του. Σπούδασε στο Ιεροδιδασκαλείο Σάμου "Η Ανατολή", στο τριτάξιο Διδασκαλείο Αρρένων Σάμου, παρακολούθησε τη διετή μετεκπαίδευση των δημοδιδασκάλων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Γερμανία, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας. Το βιβλίο παρακολουθεί την εκπαιδευτική του σταδιοδρομία και σκιαγραφεί το παιδαγωγικό του έργο. Αποτιμά τη συμβολή του στην ελληνική εκπαίδευση καθώς εργάστηκε ως Διευθυντής Παιδαγωγικών Ακαδημιών και υπήρξε εμπνευστής και διευθυντής του παιδαγωγικού περιοδικού "Νέος Δάσκαλος". Το βιβλίο αποτελεί μία συμβολή στη μελέτη της ιστορίας των Ελλήνων εκπαιδευτικών του 20ού αιώνα.
Η Σοφία Ηλιάδου-Τάχου (Φλώρινα 1960) σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη Ιστορία, στα Παιδαγωγικά και στη Βυζαντινή Ιστορία. Το 1996 πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και το 2002 εκλέχτηκε Λέκτορας της Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Στο διάστημα 2001-2004 εξέδωσε 4 ιστορικές μονογραφίες και συνέγραψε 60 συνολικά άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρίας Ιστορικών της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρίας και της Παιδαγωγικής Εταιρίας, ενώ έχουν γίνει στο έργο της 49 συνολικά ετεροαναφορές. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, την Εκπαιδευτική πολιτική, την Τοπική ιστορία με έμφαση στη Δυτική Μακεδονία, και την Εκπαιδευτική Ιστορία του Πόντου και της νεότερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
