ΟΙ ΗΡΩΕΣ

«Η ιδέα του Καρλάιλ για τον πολιτισμό έχει μια καλλιτεχνική καθώς και μια θρησκευτική συνιστώσα, αλλά αυτό δεν υπονοεί καμμιά διάσπαση ή αντίφαση, διότι εδώ το θρησκευτικό υπόκειται όσο και το καλλιτεχνικό στο αισθητικό. Ο σύγχρονος καλλιτέχνης δεν αμύνεται για τον Καρλάιλ κατά του μεσαιωνικού ιερέα, αλλά με την αισθητικοποίηση η θρησκεία μετατρέπεται σε έναν αξιόπιστο σύμμαχο της τέχνης στον σημερινό αγώνα κατά του καπιταλιστικού μη πολιτισμού. Τόσο η τέχνη όσο και η αισθητικοποιημένη θρησκεία ενσαρκώνουν το υψηλότερο, το εκλεκτό, το πνευματικό, το αιώνιο στην αντίθεσή του προς τη χυδαιότητα, τη ρηχή εγκοσμιολατρία και την φθαρτότητα των υλικών αξιών και του υλιστικού τρόπου σκέψης του παρόντος. Προπάντων η θρησκεία δεν αναφέρεται σε ορισμένα δόγματα και τελετουργίες αλλά είναι η τρεφόμενη από ουράνιες πηγές στάση του πνεύματος που αρνείται να σκοτωθεί από τη φιλοκέρδεια και άλλες καπιταλιστικές αμαρτίες».
«Και όμως η θέση του Καρλάιλ διαφέρει και εδώ από εκείνη των συντηρητικών συμπατριωτών του, καθόσον δεν εννοεί την ενίσχυση του Στέμματος ως πανάκεια αλλά ως προσωρινό στήριγμα καθ' οδόν προς τη ριζική μεταρρύθμιση, που είναι γι' αυτόν ο αληθινός και μοναδικός στόχος. Η εξουσία του βασιλιά δεν έχει μεγάλη σημασία χωρίς μια αριστοκρατία ικανή να κυριαρχήσει και να κυβερνήσει».
(Παναγιώτης Κονδύλης, «Συντηρητισμός», από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)