Αλέξανδρος


Συγγραφέας : Πλούταρχος
Μεταφραστής : Γεωργιάδης, Θανάσης
Επιμελητής : Γεωργιάδης, Θανάσης
Εκδότης : Σύγχρονοι Ορίζοντες
Έτος έκδοσης : 2005
ISBN : 978-960-398-156-5
Σελίδες : 283
Σχήμα : 24x17
Κατηγορίες : Ιστοριογραφία, Ελληνική Αλέξανδρος ο Μέγας, 356-323 π.Χ. Πρόσωπα στην ιστορία
Σειρά : Αρχειοθήκη

17.67 € 13.25 €




Ο "Αλέξανδρος" του Πλουτάρχου, ένας από τους παράλληλους βίους του Χαιρωνέως ηθικού και βιογράφου, αποτελεί το βασικό τμήμα του παρόντος έργου, στο οποίο ωστόσο σημειώνονται παράλληλα ως σχόλια και τα όσα αναφέρουν κατά περίπτωση και άλλοι, μα κυρίως ο Αρριανός, για τον βασιλέα της οικουμένης, είτε αυτά συμφωνούν ή διαφωνούν με τα μνημονευόμενα από τον Πλούταρχο. Και τούτο επειδή ένα από τα ζητούμενα της έκδοσης είναι να ξεκαθαρίσουν ως προς τον Αλέξανδρο τα αληθή από τα λεγόμενα ή μύθους. Γιατί η μυθοποίηση εκείνου του απαράμιλλου επιταχυντήρα της ιστορίας άρχισε πρωιμότατα, εφόσον ακόμη ζούσε επί γης, ενώ και τότε και αργότερα ο βίος, τα κατορθώματα και οι άθλοι του αποτέλεσαν υλικό απείρων επικών διηγήσεων και μυθιστοριών σε πάμπολλες εθνικές λογοτεχνίες. Επιπλέον, επειδή το επιβάλλει η μοναδικότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου, στο κείμενο του Πλουτάρχου προτάσσεται εκτενέστατος πρόλογος (υπό τον τίτλο "Μακεδονία και Αλέξανδρος"), στον οποίο αναπτύσσονται θέματα άμεσα σχετιζόμενα με τον γιο του Φιλίππου (όπως Μακεδονία και Μακεδόνες, η χώρα και οι κάτοικοί της, το Μακεδονικό γλωσσικό ιδίωμα των αιολόφωνων Μακεδόνων, Έλληνες και βάρβαροι γείτονες, βασιλεύς και στρατός, ο πολιτισμός των Μακεδόνων, η βασιλεία του Φιλίππου Β΄, η οικονομία της Μακεδονίας, Φίλιππος και Περσία κτλ.). Ακολουθούν αναφορές στον μύθο του Αλεξάνδρου (ο Αλέξανδρος στο Κοράνι, η υποταγή της Δύσης, τα περίεργα του κόσμου, το αθάνατο νερό, ο Αλέξανδρος στην Παλαιά Διαθήκη, στους Περσικούς και Ινδονησιακούς μύθους, στους μύθους άλλων χωρών κτλ.) και κατόπιν μια ενότητα που αφορά τον ιστορικό Αλέξανδρο (η πατρογονική βασιλεία και το παγκόσμιο κράτος, άλλαξε ο χαρακτήρας του; ο πολιτισμός του Αλέξανδρου, οι πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, η επίδρασή του στο γνωστικό πεδίο κτλ.). Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι το κείμενο του Πλουτάρχου, τα σχόλια σ' αυτό και ο πολυσχιδής πρόλογος σχηματίζουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του μόνου όντως Μεγάλου της Ιστορίας.

Ο Πλούταρχος (περ. 45 - περ. 120 μ.Χ.) καταγόταν από εύπορη αριστοκρατική οικογένεια της Χαιρώνειας της Βοιωτίας, όπου γεννήθηκε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Φοίτησε στην Ακαδημία της Αθήνας και ταξίδεψε στην Ελλάδα, στην Αλεξάνδρεια, στη Μικρά Ασία και την Ιταλία. Επισκέφθηκε τουλάχιστον δύο φορές τη Ρώμη, όπου συνδέθηκε με κύκλους του αυτοκρατορικού περιβάλλοντος. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού και τιμήθηκε με διάφορα δημόσια αξιώματα. Επί "πολλάς πυθιάδας", τουλάχιστον είκοσι χρόνια, διετέλεσε πρωθιερέας του μαντείου των Δελφών. Έμεινε γνωστός ως ο μεγάλος βιογράφος της αρχαιότητας, χάρη στους πενήντα (από τους οποίους σώζονται οι 48) "Βίους Παραλλήλους επιφανών Ελλήνων και Ρωμαίων". Το έργο του περιλαμβάνει επιπλέον περίπου διακόσια (σώζονται 78) κείμενα ποικίλης θεματολογίας, δοκίμια, ομιλίες και διαλόγους, στο σύνολο των οποίων δόθηκε, όχι απολύτως εύστοχα, ο τίτλος "Ηθικά". Η επίδραση που άσκησε το έργο του Πλούταρχου ήταν τεράστια. Έχει γραφτεί ότι μέσα από αυτό έχουμε όλοι οι μεταγενέστεροι γνωρίσει την ελληνική και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα. Ειδικά μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα η διάδοσή του στους μορφωμένους ευρωπαϊκούς κύκλους δεν απείχε εκείνης της Βίβλου. Στους θαυμαστές του και σ' εκείνους που άντλησαν από αυτό κατά τους τελευταίους αιώνες συγκαταλέγονται, ενδεικτικά, ο Έρασμος, που μετέφρασε στα λατινικά και αφιέρωσε στον Ερρίκο Η΄ το "Πως αν τις διακρίνοιε τον κόλακα του φίλου"· ο Μονταίν, που εμπνεύστηκε τις "Δοκιμές" του από τα "Ηθικά"· ο Σαίξπηρ, που βάσισε στους "Βίους" τις ρωμαϊκές τραγωδίες του· ο Ρουσσώ και ο Γκαίτε, που κατέτασσαν τον Πλούταρχο στους αγαπημένους τους συγγραφείς· ο Μπετόβεν, που τον εκτιμούσε όσο και τον Όμηρο και αναζήτησε στο έργο του στήριγμα όταν έχανε την ακοή του· ο Έμερσον και οι υπερβατιστές· ο Καβάφης, στο "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον", στους "Αλεξανδρινούς βασιλείς" κ.α., ενώ οι "Παράλληλοι Βίοι" ήταν το αγαπημένο ανάγνωσμα του Ναπολέοντα. Η μελέτη του Πλούταρχου εγκαταλείφθηκε κατά τον 19ο αιώνα, κυρίως επειδή το έργο του αποδεικνυόταν αναξιόπιστο για την ιστορική ανασύνθεση του ελληνορωμαϊκού παρελθόντος. Εντούτοις ο ίδιος δεν ενδιαφερόταν τόσο για την ιστορική ακρίβεια, όσο για το χαρακτήρα και την ψυχολογία των ηρώων του, καθώς και για την ηθική διάσταση των πράξεών τους. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα το ενδιαφέρον για το έργο του Πλούταρχου ώς έναν βαθμό αναζωπυρώθηκε, ωστόσο περιορίστηκε κυρίως στην ακαδημαϊκή κοινότητα.






e-mail Facebook Twitter