Ουτοπίες όπως οι ρήσεις του τύπου, "ο κόσμος καλέ είναι καλός, να παλέψετε να τον κάνουμε καλύτερο"... δεν πείθουν, την κόσα και μπροστά λοιπόν.
Να και μια απόδειξη της αισιοδοξίας... Πλησίασε ένα πρωί ο βάτραχος τη γάτα που τον λοξο-κοίταζε, Γιατί με θωρείς έτσι, της λέει με γατίσια ομιλία, Μπα, πρόοδος και πού έμαθες εσύ να μιλάς, Εγώ δεν έμαθα τώρα να μιλάω, εσύ έμαθες ν' ακούς!
Ο Αντώνης Κακαράς γεννήθηκε στη Γραβιά Φωκίδας το 1945. Αποφοίτησε της ΣΝΔ ως σημαιοφόρος μηχανικός το 1966. Το 1972 καταδικάζεται σε φυλάκιση από το στρατιωτικό καθεστώς, εγκλείεται για δέκα πέντε μήνες σε φυλακές και αποτάσσεται. Αποκαθίσταται με τη μεταπολίτευση στην ενεργό υπηρεσία, σταδιοδρομεί και αποστρατεύεται το 1990 ως αρχιπλοίαρχος. Μέχρι το 1999 εργάζεται σε ναυτιλιακή εταιρία και έκτοτε διδάσκει ως επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Παράλληλα δραστηριοποιείται στην Κίνηση για την Εθνική Άμυνα (Κ.Ε.Θ.Α.). Το 1993 εκδίδεται σε βιβλίο η εργασία του "Το πολεμικό ναυτικό στη δικτατορία 1967-1974", εκδόσεις "Γνώση", Αθήνα. Το 2004 γίνεται δεκτός στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ως Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Νεώτερης Ιστορίας με τη διατριβή "Οι επαγγελματίες στρατιωτικοί υπό αυταρχικά καθεστώτα". Είναι έγγαμος από το 1974 και πατέρας δύο τέκνων. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
