Ποιος θα τολμούσε να συνθέσει, με τον πλέον σοβαρό τρόπο, την τυπολογία κάθε πιθανού και φανταστικού κερατώματος, ακολουθώντας μιαν αυστηρά επιστημονική μέθοδο; Ο Σαρλ Φουριέ (1772-1837), αυτοδίδακτος φιλόσοφος, στον "Αναλυτικό κατάλογο των κερατάδων" συγκεντρώνει κερατούληδες, κερατάδες και τάρανδους, μια σειρά από απατημένους άντρες, με τη συναίνεσή τους καμιά φορά, πάντοτε όμως γελοιοποιημένους. Τούτη η θαυμαστή συλλογή ογδόντα σκίτσων, η οποία παρέμεινε ανέκδοτη όσο βρισκόταν εν ζωή ο δημιουργός της, καταδεικνύει πώς εκδικείται η φύση τον πολιτισμό, απελευθερώνοντας τα αναχαιτισμένα ανθρώπινα πάθη. Έτσι, σύμφωνα με τον Φουριέ, το κέρατο δεν είναι ούτε καλό -αφού η φύση το μόνο που κάνει είναι να αντιδρά στην επίθεση του γάμου- ούτε κακό - αφού υπαγορεύεται από τα πάθη... Ο ουτοπιστής σοσιαλιστής Φουριέ εμφανίζεται εδώ ως περίεργος θεωρητικός του ελεύθερου έρωτα.
Από το Επίμετρο του R. Pehel:
"Οι μαθητές του Φουριέ θέλησαν να τον μετατρέψουν σε ηθικολόγο του πολιτισμού, λες και αυτό θα ενδυνάμωνε τις σοσιαλιστικές του θεωρίες. Ηθικολόγος είναι, αποκλειστικά όμως στο περιβάλλον της αρμονίας- στον πολιτισμό είναι ανήθικος και συγγενεύει πολύ περισσότερο με τον Σάντ, τον αήθη, παρά με τον Ρουσσώ των παραβολών της καλής φύσης. Όπως και ο Σάντ, που είναι μεγαλύτερός του κατά τριαντα δύο χρόνια, ο Φουριέ έζησε την Επανάσταση και τράβηξε στα άκρα τις ιδέες του Διαφωτισμού για να τις ανατρέψει καλύτερα.
Όπως και ο Σάντ, είναι μανιακός με τους διάφορους καταλόγους, τα κατάστιχα, τις κατηγοριοποιήσεις, τις απαριθμήσεις. Όπως και ο Σάντ, θέτει στο επίκεντρο του έργου του την ηδονή, την ερωτική και ιδίως τη σεξουαλική επιθυμία. Η βασική διαφορά είναι ότι ο Σάντ γίνεται φιλόσοφος του "κακού" όταν παρουσιάζει κάθε επιθυμία ως φυσική, ενώ ο Φουριέ ονειρεύεται μια ακτινοβόλο ανθρωπότητα, όπου όλες οι επιθυμίες θα εκπληρώνονται εφόσον είναι από τη φύση τους χρήσιμες στην κοινωνία της αρμονίας, υπό τον όρο ότι "δεν θα βλάπτουν και δε θα θίγουν τον άλλον". Δέχεται πάντως τις σαδιστικές ή μαζοχιστικές "διαστροφές", όταν υπάρχει συναίνεση."
Ο Charles Fourier (1772-1837) υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του ουτοπικού σοσιαλισμού. Μοναδικό παιδί ενός εμπόρου υφασμάτων, εργάστηκε ως υπάλληλος, λογιστής και αλληλογράφος του οίκου Κέρτις και Λαμπ. Η ζωή του ήταν, στην κυριολεξία, μοιρασμένη ανάμεσα στη ρουτίνα του καθημερινού βιοπορισμού και τον τολμηρό και δημιουργικό κοινωνικό οραματισμό. Η σκέψη και το έργο του επηρέασαν αποφασιστικά την ανάπτυξη της σοσιαλιστικής θεωρίας. Ο Φουριέ πρότεινε τη συνολική αναμόρφωση του κοινωνικού και προσωπικού βίου, από το χώρο των οικονομικών σχέσεων έως αυτόν της ερωτικής ζωής. "Ο νέος ερωτικός κόσμος" που βρέθηκε στα παραμελημένα χειρόγραφά του, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1967, σε επιμέλεια της Simone Debout - Oleszkiewicz.
