Η Ελισάβετ και η Μαρίνα∙ δυο γυναίκες, δυο φίλες, ξεδιπλώνουν τις μνήμες τους. Εξομολογήσεις οδυνηρές, εμπειρίες τραγικές, λάθη και ανομολόγητες αλήθειες ξυπνούν βιώματα εφιαλτικά, βαθιά θαμμένα στην ψυχή τους. Η πικρή παιδική ηλικία, οι εφηβικές πληγές, οι τραγικές απώλειες της ενήλικης ζωής ξαφνιάζουν και προβληματίζουν. Οι ομοιότητες πολλές∙ η αντιμετώπιση αλλάζει.
Ποιο είναι, άραγε, αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη γυναίκα δυνατή και ορθολογίστρια; Η θέληση να παλέψει για να ξεφύγει από τη μοίρα της ή οι συγκυρίες; Είναι η ανάγκη για επιβίωση που σφυρηλατεί τον δυνατό της χαρακτήρα ή η άρνηση να υποταχθεί στον βιασμό της αξιοπρέπειάς της;
Με αγάπη και σύνεση η Ελισάβετ βοηθά τη νεότερη Μαρίνα να αποδεχθεί το παρελθόν της, να το αφήσει πίσω, να μην της δηλητηριάζει πια το παρόν και το μέλλον. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μαθαίνει και η ίδια. Αλλάζει την οπτική της, κάνει τα βήματα που την οδηγούν στην ολοκλήρωση. Μπορούν η φιλία και η αγάπη να γκρεμίσουν τείχη και αδιέξοδα, να οδηγήσουν από το σκοτάδι στο φως, από τον εφιάλτη στο όνειρο;
Ένα ταξίδι ειλικρίνειας που βγάζει στην επιφάνεια πικρίες, ενοχές και ανομολόγητες αλήθειες. Κι όμως, όλα συντρίβονται κάτω από το φως της αποδοχής και της συγχώρεσης.
Η Ελευθερία Μπούρτζη-Χατσοπούλου γεννήθηκε σε ένα χωριό στο Κιλκίς. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές και πανεπιστημιακές της σπουδές στην Kτηνιατρική Σχολή, του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια εντάχθηκε στο επιστημονικό και διδακτικό προσωπικό της, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε ως καθηγήτρια Μικροβιολογίας και Λοιμωδών Νοσημάτων. Εκτός από το διάβασμα και το γράψιμο που είναι οι μεγάλες της αγάπες, αφιερώνει μέρος του χρόνου της στην κηπουρική, ενώ οι πεζοπορίες με συντροφιά τον σκύλο της στα πανέμορφα δάση της ορεινής Χαλκιδικής, καθώς και η συλλογή άγριων μανιταριών, αποτελούν την εκτόνωσή της. "Οι δρόμοι της βροχής" είναι το πρώτο της μυθιστόρημά της και προέκυψε από την επιθυμία της να γράψει για τους ανατολικοθρακιώτες, τον ξεριζωμό τους και τις κακουχίες που έζησαν.
