Αντι-Ζυστίν

"Σ' όλη τη διάρκεια του γεύματος, θαυμάζαμε το λάγνο λίκνισμα των γοφών της μαντάμ Μεταξοτρίχου στην παραμικρή της κίνηση. Φορούσε ένα ζευγάρι χαριτωμένα ροζ παπουτσάκια, με πράσινα ψηλά λεπτά τακούνια, και ολοκαίνουργιες, λευκές μεταξωτές κάλτσες, με ροζ λεπτεπίλεπτα σχέδια. Τη ρώτησα αν φορούσε ζαρτιέρες πάνω απ' το γόνατο. "Ασφαλώς, αποκρίθηκε, πάντα". "Ε τότε" είπα "δείξτε μας την πιο ωραία γάμπα του κόσμου". Αρνήθηκε. Εμείς όμως επιμείναμε τόσο, που για ν' απαλλαγεί απ' τις ικεσίες μας ακούμπησε το πόδι της σε μια καρέκλα για να μας δείξει..." Μια μνημειώδης οδύσσεια σωματικών απολαύσεων και ηθικής απελευθέρωσης, εμπνευσμένη από τις σεξουαλικές περιπέτειες του ίδιου του συγγραφέα της, η Αντι-Ζυστίν γράφτηκε σε αντιδιαστολή προς την περίφημη Ζυστίν του Μαρκήσιου ντε Σαντ, τον οποίο ο Ρεστίφ ντε λα Μπρετόν απεχθανόταν βαθιά. Χαριτωμένο, αθυρόστομο και αναίσχυντο, το αφήγημα δίνει το μέτρο της ελευθεριότητας της εποχής των γάλλων λιμπερτίνων, που σκανδάλισαν τον λογοτεχνικό 18ο αιώνα.