Να γεννιούνται άραγε, οι ηθοποιοί με κάποια ξεχωριστή αίσθηση για τη δραματική τέχνη; Μήπως η υποκριτική ικανότητα προϋποθέτει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο και τελικά, είναι αυτό το ταλέντο κληρoνoμικό; Ερωτήματα που είναι μάλλον δύσκολο να απαντηθούν εν συντομία, αφού η ζωή έχει αποδείξει πως δεν υπάρχει ένας μόνο δρόμος για την καριέρα στο θέατρο ή τον κινηματογράφο. Άλλοι ανέβηκαν ψηλά δουλεύοντας σκληρά με κίνητρο τη μεγάλη αγάπη για το αντικείμενό τους, υποδυόμενοι ρόλους τόσο διαφορετικούς που ίσως δεν τους άφηναν περιθώρια να αναπτύξουν τη δική τους προσωπικότητα. Άλλοι πάλι ήταν "γεννημένοι θεατρίνοι" με προσωπικότητα που προκαθόριζε την επιλογή να ενσαρκώνουν ρόλους και να δείχνουν στον κόσμο για λίγη ώρα ποικίλους χαρακτήρες.
Η Ρόμυ Σνάιντερ (Romy Schneider ), ( επίθετο που μεταφράζεται ως "Ράπτη" όπως ... άλλωστε και της Ελίζαμπεθ Τέιλορ ) ανήκε στους εκλεκτούς που συνδύαζαν την προσωπικότητα με το ταλέντο. Η Rosemarie Albach-Retty (Ροζμαρί Άλμπαχ-Ρέτι), όπως ήταν το πραγματικό της όνομα: γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε καλλιτεχνική οικογένεια, γεγονός που καθιστά δύσκολο να μιλήσει κανείς γι' αυτήν δίχως να αναφερθεί στους γονείς και στους παππούδες της, και σε μια εποχή που ήταν λίγο τρελή και αρκετά προνομιακή, σε σημείο που σήμερα ξυπνάει σε ορισμένους νοσταλγικά αισθήματα.
Η Ρόμυ Σνάιντερ οδηγείται σε έκτρωση, αποβολή, διαζύγιο από τον Χάρι Μάγιεν -η αυτοκτονία του, διαζύγιο από τον Μπιασίνι, η αφαίρεση ενός νεφρού της και ο θάνατος του 14χρονου γιου της, όταν καρφώθηκε πάνω στα κάγκελα της αυλής, το 1981, έφεραν ένα χρόνο μετά το δικό της τέλος.
Με δυσκολία μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ποιο είναι το έργο που παίζει η Ρόμυ Σνάιντερ στο σινεμά και ποια η ζωή της. 'Οταν πέθανε ήταν μόλις 43 χρόνων.
