...Είναι αβάσταχτη η σκέψη, ότι από το 1453 ο νέος Ελληνισμός μοιάζει να πορέβεται στα γόνατα. Μα δεν μπορεί να μη θαβμάζει κανείς το πείσμα με το οποίο κάπου-κάπου μαζέβει τις δύναμές-του και σηκώνεται για μια στιγμή και πολεμάει το δράκο. Πολεμάει, βάζοντας μπροστά το σταβρό, το σύμβολο της δικαιοσύνης και της ελεφθερίας του ανθρώπου. Και ξαναπέφτει. Η αισιοδοξία-του φαίνεται ανεξάντλητη. Ίσως γιατί -όπως κάποιος μελετητής της ιστορίας- μας παρατηρεί- βαθύτατα κατέχεται και από αφτό που ο Ποιητής αποκάλεσε "καημό της ρωμιοσύνης", δηλαδή "την απάβδηση από τις αδικίες και τον κατατρεγμό, που μοιάζει να είναι το πεπρωμένο του Ελληνικού λαού από τις απαρχές της ιστορίας- του ώς σήμερα", απάβδηση, "που όμως δεν του στερέβει το μεράκι για ένα άβριο διαφορετικό". Αφτή είναι η υπέρτατη ελπίδα: η ασίγαστη λαχτάρα-του να ξαναβρεί τον εαφτό-του. [...]
(αντί προλόγου)
Περιέχονται οι ομιλίες:
- Ομιλία οτο Διεθνές Ιδεολογικό Συμπόσιο στη Λευκωσία με θέμα "Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός στο κατώφλι του 21ου αιώνα", (30.6.1990)
- Ομιλία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην τελετή ανακήρυξης του σε επίτιμο διδάκτορα, (9.6.1996)
- Ομιλία σε εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του στην Πάτρα, (30.5.1997)
- Ομιλία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, (27-29.6.1997)
- Ομιλία στην εκδήλωση για τα 30 χρόνια του κόμματος στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Κύπρου (29.10.1999)
- Ομιλία στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στο Μιλάνο, (1999)
- Ομιλία για τις επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου στο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας, (Μάρτιος 1999)
Ο Βάσος Λυσσαρίδης γεννήθηκε το 1920. Μεγάλωσε στο χωριό Λεύκαρα. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και στη συνέχεια σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήταν πρόεδρος της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα, που πρωτοστάτησε στις τότε μαζικές εκδηλώσεις για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι τότε κυβερνώντες αντιδρούσαν για να μη διασαλεφθούν οι σχέσεις Ελλάδας -Βρετανίας. Ήταν γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακών Σωματείων και πρόεδρος της Επιτροπής Φοιτητών. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο και έλαβε μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959). Εξελέγη βουλευτής του Πατριωτικού Μετώπου το 1960 και έκτοτε εκλέγεται συνέχεια βουλευτής. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Οργάνωσης Αφρικανο-ασιατικής Αλληλεγγύης (AAPSO) και φιλοξένησε στην Κύπρο ηγέτες των αντιαποικιακών κινημάτων της Αφρικής (Γκαμπράλ, Νέτο, Μαρσελίνο ντος Σάντος, Όλιβερ Τάμπο, Nujome). Υπήρξε γενικός γραμματέας του ICSA (Αλληλεγγύη στους Λαούς της Νότιας Αφρικής), οργανισμού ενάντια στο απαρτχάιντ, υπέρ της απελευθέρωσης του Νέλσον Μαντέλα. Ίδρυσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΔΕΚ το 1969 και παρέμεινε πρόεδρός του ως το 2002. Έκτοτε είναι επίτιμος πρόεδρος του κόμματος. Πρωτοστάτησε στην αντίσταση ενάντια στο πραξικόπημα και το μεταπραξικόπημα. Γι' αυτή τη δράση του έγινε απόπειρα δολοφονίας του κατά την οποία σκοτώθηκε ο Δώρος Λοΐζου και ένας περαστικός. Υπήρξε Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής από το 1985-1991.
Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ιπποκράτης (τώρα επίτιμος) και του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου. Στον ελεύθερο χρόνο του γράφει ποίηση και ζωγραφίζει. Παντρεύτηκε τη Βαρβάρα Κόρνγουολ, δημοσιογράφο και συγγραφέα.
