Η "Ασφυκτιονία", η τρίτη ποιητική συλλογή του Αλέξανδρου Αρδαβάνη, αποτελεί μία ποιητική σύνθεση. Ένα προσωπικό έπος, δηλωτικό της εναγώνιας πορείας του σύγχρονου ανθρώπου προς την κοινωνική συνείδηση και την ιστορική αυτογνωσία. Είναι το αποτέλεσμα της οδυνηρής προσπάθειας ενός ανθρώπου με επίγνωση του ρόλου του επί της γης, στην προκειμένη περίπτωση του ποιητή, να κατεβεί στα έγκατα της ιστορίας και του μύθου, σαν ένας άλλος Οδυσσέας, για να αναζητήσει και να φέρει στο φως τα μυστικά της ανθρώπινης οδύνης. Αυτά αναζητώντας, φτάνει στις απαρχές του σκοτεινού μηχανισμού της Βίας που, δίνοντάς της τις διαστάσεις του προπατορικού αμαρτήματος, την ανακηρύσσει ως τον σημαντικότερο παράγοντα της εξέλιξης της ιστορίας του είδους. Αυτή -καταλήγει- είναι που, με αλλαγμένο το πρόσωπό της μέσα στους αιώνες, πολτοποιεί και εξομοιώνει τα πάντα, βάζοντας, εντέλει, στην ίδια μοίρα τον ένοχο και τον αθώο, τον θύτη και το θύμα, τον θηρευτή και το θήραμα.
Ο Αλέξανδρος Αρδαβάνης γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα, οιονεί τόπος καταγωγής η Κεφαλονιά. Σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και μετά την προβλεπόμενη για τους νέους γιατρούς περιπλάνηση στην επαρχία εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ασκεί την Ογκολογία στην Αθήνα. Γιατρός σε Δημόσιο Νοσοκομείο, σε μια εποχή καθολικής επικράτησης της Κοινωνίας της Αγοράς. Με υπαρξιακή αγωνία άφθονη, ίσως γιατί βρέθηκε στην "καλή μεριά", χωρίς την ασφυκτική πίεση του βιοπορισμού. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές ("Στο νοητό σύνορο των 160", Ίκαρος 2001, "Ως πρόσχημα καταλαλιάς", Μεταίχμιο 2003, "ασφυκτιονία", Αλεξάνδρεια 2005, και "Μην ψάξεις νήμα και ειρμό", Αλεξάνδρεια 2007) και μία συλλογή μικρών πεζών ("Θραύσματα και θροΐσματα", Αλεξάνδρεια 2010).
