Έρχονται στιγμές που ο χρόνος παγώνει στη σκέψη. Πρώτα η σιωπή. Ύστερα η βαθιά, κοφτερή ματιά στα σωθικά. Ναι υπάρχω. Ζω. Τι ακριβώς ζω; Πόσο αληθινά ήταν όσα πίστεψα, όσα διάλεξα μέχρι τώρα; Υπάρχει κάτι αληθινό; Ή απλά όλα είναι μια περιπλάνηση στην τυχαιότητα, στα ανείπωτα αποθημένα, στους αθέατους καταναγκασμούς; Ένας θεατρίνος τελικά; Ένας μίμος του δρόμου. Ένας ποταπός υποκριτής έναντι της ίδιας της ύπαρξής μου.
Αυτογνωσία θλιβερή. Η απόγνωση του Νίτσε ολόσωμη μπροστά στα στυλωμένα άγρυπνα μάτια.
Κι απέναντι, οι αρχαίες σκιές σε καλούν για παρηγοριά. Κι αντί για παρηγοριά σου αποκαλύπτουν άλλον ουρανό, άλλο φως κι άλλο πέλαγος ν’ αγκαλιάζει. Γεμάτος υποσχέσεις ουρανός. Αναθαρρεύεις κι αρχινάς πάλι την περιπλάνηση. Ευτυχώς γνωρίζεις τον προορισμό, την Ιθάκη σου...
Το δεύτερο λογοτεχνικό εγχείρημα του συγγραφέα μετά το ιστορικό μυθιστόρημα "Άλκηστις".
Ο Παναγιώτης Κουβαλάκης γεννήθηκε στη Λέσβο και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε ιστορία και κοινωνική ανθρωπολογία και ασχολήθηκε επί σειρά ετών με τη μελέτη του σύγχρονου πολιτισμού. Θαυμαστής της αρχαιότητας και του ελληνικού
τρόπου σκέπτεσθαι και ζην, προσεγγίζει τις αρχαίες μορφές και αφουγκράζεται τα μηνύματα που στέλνουν απ' τα βάθη της ιστορίας στο σύγχρονο κόσμο, τα λόγια που ψιθυρίζουν στοργικά στο αυτί του σημερινού ανθρώπου ζητώντας από
εκείνον να ανακτήσει το χαμένο μεγαλείο του πνεύματός του.
