Μια ζωή γεμάτη γαλήνια χαρά και ευδαιμονία, είναι εφικτή για όλους τους ανθρώπους και είναι εφικτή τώρα, όχι κάποτε άλλοτε, ή κάπου αλλού, κάπου μακριά από εμάς. Μια κατάσταση αφύπνισης της εγγενούς καλοσύνης μέσα μας είναι επίσης εφικτή εδώ και τώρα, αλλά προϋποθέτει την κατασίγαση του μικρού υπολογιστικού νου μας και την
αυτο-παράδοσή μας στο Υπέρτατο, όπως κι αν το ονομάζουμε.
Το νέο βιβλίο του Ευγένιου Γιαρένη, διδάκτορα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, περιστρέφεται γύρω απ’ το σπουδαίο αυτό ζήτημα, φανερώνοντας με απλότητα ότι οι άνθρωποι, ακόμη και στην εποχή της μεγάλης καταπτώσεως στην οποία ζούμε, μπορούμε να ζήσουμε ελεύθεροι απ’ την οδύνη και τη νεύρωση, και βεβαία μπορούμε να ζήσουμε φυσικά και άπλα, και όχι ως “νευρόσπαστα”, καθησυχάζοντας τον μικρο εγωϊκό νου μας και διευρύνοντας την συνείδησή μας, ώστε να αντιληφθούμε την ίδια την Χαρά της Ύπαρξης, που είναι πέρα απ΄την ανθρώπινη χαρά και πέρα απ’ τον ανθρώπινο πόνο.
Ο Ευγένιος Γιαρένης είναι στρατιωτικός δικαστής και γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι Διδάκτορας στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών. Στο Δικαστικό Σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων εισήλθε κατόπιν διαγωνισμού που διενεργήθηκε το 1994. Φέρει τον βαθμό του Στρατιωτικού Δικαστή Β' που αντιστοιχεί στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη των Ενόπλων Δυνάμεων και στο βαθμό του Εφέτη της τακτικής δικαιοσύνης. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ενώσεως Δικαστικών Λειτουργών Δικαστικού Σώματος Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς δε η στρατιωτική δικαιοσύνη είναι κοινή και για τρία σώματα (Στρατός Ξηράς, Πολεμικό Ναυτικό & Πολεμική Αεροπορία) των Ενόπλων Δυνάμεων και δεν διαχωρίζει τον δικαστικό από τον εισαγγελικό κλάδο, έχει μέχρι σήμερα υπηρετήσει στο Γραφείο Δικαστικού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού ως Βοηθός Δικαστικός Σύμβουλος (μέχρι το 1995), στο Ναυτοδικείο Πειραιώς ως Αντεισαγγελέας (μέχρι το 1997), στο Στρατοδικείο Αθηνών ως Δικαστής (μέχρι το 2001), στο Στρατοδικείο Αθηνών ως Ανακριτής (μέχρι το 2006), στο Αεροδικείο Αθηνών ως Δικαστής (μέχρι το 2008), στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων ως Αντεισαγγελέας (μέχρι το 2011) και στο Στρατοδικείο Αθηνών ως Προεδρεύων Δικαστής (θέση στην οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα). Έχει διδάξει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (Σ.Σ.Ε.) το μάθημα του Στρατιωτικού Ποινικού Δικαίου κατά τα έτη 2000 έως και 2002, στη Σχολή Εφαρμογής Υγειονομικού (Σ.Ε.Υ./401 ΓΣΝΑ) τα μαθήματα "Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας-Ε.Δ.Ε.- Προανακρίσεις" και "Δίκαιο του Πολέμου" κατά τα έτη 2003 έως και 2006, ενώ το 2006 ορίστηκε τακτικός καθηγητής του μαθήματος "Στοιχεία Στρατιωτικής Ποινικής Νομοθεσίας" στην Αστυνομική Ακαδημία (Σχολή Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας), όπου και συνέγραψε (και εκδόθηκε από το Τυπογραφείο της Ελληνικής Αστυνομίας) σχετικό εκπαιδευτικό βοήθημα για χρήση των πρωτοετών Δοκίμων Υπαστυνόμων της Σχολής. Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και πάνω από 40 μελέτες και άρθρα, δημοσιευμένα σε νομικά και στρατιωτικά περιοδικά, που σχετίζονται με το Στρατιωτικό Ποινικό Δίκαιο και το Δίκαιο του Πολέμου καθώς και με την αρχαία ελληνική ιστορία, σε συνάρτηση με την εξέταση του πολεμικού φαινομένου. Απ' τις εκδόσεις "Π.Ν. Σάκκουλα" έχει εκδοθεί το έργο του "Σημειώσεις Στρατιωτικού Ποινικού Δίκαιου" -μια σύνοψη ουσιαστικά των παραδόσεων του μαθήματος στη Σ.Σ.Ε.- (2002), απ' τις εκδόσεις "Νομική Βιβλιοθήκη" το έργο του "Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας: Θεωρία-Εφαρμογή" (2005), απ' τις εκδόσεις "Α.Ν. Σάκκουλα" το έργο του "Το Στρατιωτικό Ποινικό Δίκαιο στις διεθνείς του Αντανακλάσεις - Δώδεκα Μελέτες" (2008) και απ' τις εκδόσεις "Νομική Βιβλιοθήκη" το έργο του "Δίκαιο του Πολέμου και Στρατιωτικό Ποινικό Δίκαιο - Σύγχρονες και Αρχαιοελληνικές Προσεγγίσεις" (2009). Από όλα τα παραπάνω, μεγαλύτερη χαρά του δίνει να διαβάζει, να ζωγραφίζει και να παίζει μουσική μαζί με τις δύο κόρες του, την Μυρτώ και την Μαρίνα.
