Όταν ανοίγει αυτή η κλειστή
κάψουλα των αισθητηρίων,
τελικά αποκαλύπτονται όλα,
όταν τα ακροδάκτυλα
ανατινάζονται στα
πληκτρολόγια αρκεί ένα
άγγιγμα, ένα χάδι, για να νιώσεις, να θυμηθείς...
"Θα σ’ ανταλλάξω με πολύχρωμα κοχύλια
τυφλές νεράιδες θα αγαπήσω αν το θες".
Στίχοι, στίχοι, στίχοι, άλλοι μελοποιημένοι και άλλοι να ονειρεύονται συνέχεια την μουσική τους, ένας στροβιλισμός ερωτισμού, σε ένα trip αισθαντικότητας και λαγνείας... "Όνειρο είδα ότι γλιστρούσαμε στον πάγο μαζί".
