Η αφήγηση (ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο μια κοινωνία περιγράφει τον εαυτό της μυθοποιώντας και συμβολίζοντάς τον) είναι ιδιαίτερα σημαντική, γι’ αυτό και η αναγνώριση του ότι ο άνθρωπος κατανοεί την πραγματικότητα μέσα από τα σύμβολα αποτελεί πλέον βασικό κοινωνιολογικό αξίωμα. Οι διάφοροι ειδικοί ανακαλύπτουν εκ νέου την ικανότητα της αφήγησης να "δημιουργεί" πραγματικότητα. Η "ανάπτυξη" των τεχνολογιών πληροφόρησης και επικοινωνίας δημιουργεί επίσης συνθήκες μεγαλύτερης κυκλοφορίας των αφηγημάτων και μ’ αυτήν την έννοια (της ποσοτικής παρουσίας δηλαδή) δικαιολογείται η ονομασία της σύγχρονης εποχής ως "αφηγηματικής".
Έτσι η κρίση του κοινωνικού συστήματος γενικά (που κυριαρχείται από τον καπιταλισμό της αγοράς) των κρατών της περιφέρειας (όπου ανήκει παραδοσιακά και η Ελλάδα) ειδικότερα, βιώνεται και μέσω των αφηγήσεων που την "εξηγούν".
Αφηγήσεις "σοβαρές" (δηλαδή επιστημονικές) αναφέρονται στο ρόλο των spreads ή στη σημασία του δείχτη Dow Jones, ενώ αφηγήσεις λιγότερο "σοβαρές" (αλλά όχι λιγότερο σημαντικές για την ανάλυση) επιχειρηματολογούν αποκαλώντας τους πολίτες κάποιων κρατών "PIGS", δικαιολογούν πολιτικά καταστάσεις, διεκδικούν ή και αναπαριστούν μέσω της τέχνης: πρόκειται για ερμηνείες που αποτελούν την αφήγηση της σύγχρονης εποχής που διοχετεύεται μαζικά από τα επικοινωνιακά μέσα και τις διάφορες "δομές" και στην οποία όλοι αναφερόμαστε, προσδιορίζοντας την καθημερινότητά μας μέσω αυτής.
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται ένα "πανόραμα" των "αφηγήσεων" που περιγράφουν την "ελληνική κρίση": όπως αποτυπώνεται στα μέσα, όπως υπεισέρχεται στο σχολείο και στα πολιτιστικά δρώμενα, όπως αντικατοπτρίζεται στις αφηγήσεις της απλής καθημερινότητας (των ανέργων, των φτωχών, των άστεγων, των ρακοσυλλεκτών), όπως προσπαθεί να την συμπεριλάβει, ο νομικός λόγος. Τομή στην "ελληνική ερμηνεία" της κρίσης ενδιαφέρουσα και απαραίτητη ως καμβάς όπου αποτυπώνεται η σύγχρονη δυναμική.
Η Χριστιάνα (Χρυσούλα) Κωνσταντοπούλου είναι πτυχιούχος κοινωνιολογίας της Σορβόννης και δημοσίου δικαίου/πολιτικών επιστημών του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τέσσερα μεταπτυχιακά διπλώματα από τη Σορβόννη (1. Κοινωνικής και Πολιτιστικής Ανθρωπολογίας, 2. Πολιτικών Σπουδών, 3. Επιστημών Επικοινωνίας και Πληροφόρησης καθώς και 4. Κοινωνιολογίας του Δικαίου) και δύο διδακτορικά με άριστα (1. 3ου κύκλου στην Κοινωνική και Πολιτιστική Ανθρωπολογία και 2. Doctorat d'etat στην Κοινωνιολογία από το Πανεπιστήμιο Paris V/Sorbonne). Πολλές σχετικές δημοσιεύσεις της υπάρχουν σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βέλγιο, Βουλγαρία, Βραζιλία, Γαλλία, Ελβετία, Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Τυνησία). Έχει διδάξει ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Rouen (Γαλλία), καθώς και σε όλες τις βαθμίδες Δ.Ε.Π. στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Από τον Οκτώβριο του 2007, διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι μέλος του εκτελεστικού γραφείου της Association Internationale des Sociologues de Langue Francaise από το 1996 ως το 2004 και από το 2008 έως 2012 καθώς και πρόεδρος της Research to Committee "Sociology of Communication, Knowledge and Culture της International Sociological Association από τον Ιούλιο του 2006.
