Δυο παλιοί φίλοι, μια γυναίκα κι ένας άντρας, λαμβάνουν από την Αυστραλία ένα πακέτο με δεκατρείς βιντεοκασέτες. Επί εφτά μέρες κλεισμένοι σ' ένα διαμέρισμα στην οδό Κεφαλληνίας βλέπουν τριάντα χρόνια της ζωής τους να περνάνε σε δεκατέσσερις ώρες. Μια βδομάδα προβολών, τινάζει τη σχέση τους στον αέρα, κρυφά γινάτια αναδύονται, απωθημένα κι εφτασφράγιστα μυστικά. Καρέ-καρέ το παρελθόν εισβάλει ανατρέποντας το παρόν.
Το καστ: Στο "Βιντεοκλίπ" ανασταίνεται ο ανεπανάληπτος Μποστ "ζωγραφίζων" στο Μεταξοχώρι τους Αθανάσιους Διάκους, Μεγαλέξανδρους και Ερωτόκριτους στην αυλή του. Ένας ξεκαρδιστικός Μιχάλης Κατσαρός με άγνωστες σουρεάλ ιστορίες, ο Πέτρος Αμπατζόγλου, η Αλίκη Γεωργούλη και η σκιά που τους ακολουθεί με την κάμερα στο χέρι επί τριάντα χρόνια. Από τους ζώντες η Ηγερία του τραγουδιού η Μαρία Φαραντούρη δίνει μετά τη Χούντα την πρώτη ανεπίσημη πλακατζίδικη συναυλία στο σπίτι της Κάτιας Αντωνοπούλου. Ο Λαζόπουλος, ο Κηλαηδόνης, η Βαγενά, το Θεσσαλικό Θέατρο, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Γιώργος Αρβανίτης με τις μιμήσεις του, ο Παντελής Καλιότσος και η Άννα Δεμέζη, και πλείστοι κομπάρσοι, Θεσσαλοί χωριάτες, Διονυσιακοί Αστυπαλίτες με τη ντοπιολαλιά τους, η Χαλιμά της οδού Αναπαύσεως, ο χαρισματικός Αιθίοπας νεκροθάφτης, ο Λευτέρης ο Ράστα, με τις κεφάτες γκρανγκινιόλ ιστορίες του.
Έλληνες μετανάστες των τότε γκέτο της Μελβούρνης μπαρκάρουν στο Βιντεοκλίπ παλιννοστούν, διασχίζοντας τον Ατλαντικό. Το Βιντεοκλίπ ταξιδεύει επίσης σε DVD μ' ένα laptop στην Αιθιοπία, Τανζανία, Ζανζιβάρη.
Κι εκεί, σ' αυτές τις συφοριασμένες χώρες του λοιμού και καταποντισμού, θ' αποκαλυφθεί βλέποντας τα DVD, κάτι αναπάντεχο και συντριπτικό.
"Γεννήθηκα στην Kαλαμάτα μια πρωταπριλιά. Παρακάμπτω λοιπές ληξιαρχικές λεπτομέρειες, αφού τα χρόνια προχωρούν δίχως να με ρωτούν. Eίπα λοιπόν να ξεστρατίσω μήπως με ξεχάσουν και τα ξεχάσω παραμένοντας έως τελευταίας ρανίδας νέα, ή έστω νεάζουσα, καταπώς θα λεν οι φαρμακόγλωσσες.
Tο ελιξίριο της νεότητας, που λέγεται Tαξίδι, μου επιτρέπει να διατηρώ αυτή τη ζωογόνα αυταπάτη, ελπίζω δίχως ρεζιλίκια, καλού κακού, πάντως, γυμνάζομαι ανελλιπώς.
H ζωή μού χάρισε ένα θείο δώρο στο πρόσωπο του Tζιμ Oυίλσον που συνάντησα στην Ύδρα και παντρευτήκαμε σχεδόν αμέσως στα κρυφά και που με ακολούθησε αγόγγυστα κι άλλοτε γογγύζοντας γοερά, μα πάντα γενναιόδωρα τη ψυχή, στο κυνήγι του εκ γενετής έρωτά μου που λέγεται Tαξίδι."
