Τα ανθρώπινα δικαιώματα διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη σύγχρονη ηθική και πολιτική φιλοσοφία. Ειδικά στη Βιοηθική, τα δικαιώματα αποτελούν έννοια-κλειδί. Οι φιλόσοφοι, στην προσπάθειά τους να αναμετρηθούν με τα ηθικά διλήμματα που ανακύπτουν, ενίοτε επικαλούνται ή αναδιαμορφώνουν υπάρχοντα και αναγνωρισμένα δικαιώματα, ή εισηγούνται νεοπαγή. Στη μελέτη αυτή, εξετάζεται η συνάφεια των δικαιωμάτων με παλαιά και νέα βιοηθικά ερωτήματα, καθώς και η σχετική επιχειρηματολογία. Σημείο εκκίνησης είναι το ιστορικό πλαίσιο των βασικότερων θεωριών περί δικαιωμάτων και αυτονομίας, το οποίο εμπλουτίζεται από αναφορές σε τρέχοντα προβλήματα, όπως αυτό της ιδιοκτησίας ή μη του σώματός μας και των ηθικών της συνεπαγωγών. Ακόμη, αναλύονται λεπτομερώς δύο αντιτιθέμενες θεωρήσεις (φιλελεύθερου και συντηρητικού προσανατολισμού) για την άμβλωση και την ευθανασία, μέσω των οποίων καταδεικνύεται η βαρύτητα των κοσμοθεωρητικών παραδοχών κατά τη λήψη κρίσιμων βιοηθικών αποφάσεων. Επίσης, παρουσιάζονται ενδεικτικά ορισμένα ηθικά ζητήματα που τίθενται από τη βιοτεχνολογική πρόοδο. Από την ανάλυσή τους συνάγεται ότι η έννοια της γονεϊκότητας μεταλλάσσεται ραγδαία, αφού οι γονείς αποκτούν άνευ προηγουμένου δυνατότητες προγεννητικής παρέμβασης, καθώς επίσης ότι η γενετική και η βιοτεχνολογία επιτρέπουν σταδιακά τον ανθρωποκεντρικό επαναπρογραμματισμό της φύσης, χωρίς ωστόσο η δυναμική τους να μπορεί (προς το παρόν, ίσως.) να κλονίσει τη νομοτέλεια του θανάτου.
Η Μαρία Χωριανοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Το 1997 έγραψε το "Συντακτικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας". Τα τελευταία δύο χρόνια διδάσκει "Πολιτική Πληροφόρησης" στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών.
