Με τις διαλέξεις για την έννοια του μοντέρνου, ο Μ. Αrnold διατυπώνει κριτήρια που καθιστούν "αιώνια ενδιαφέρουσα" μια λογοτεχνία και γενικότερα γραμματεία. Υπερασπίζεται με πάθος την κλασική περίοδο από τις επιθέσεις που δέχονταν και δέχεται μέχρι και σήμερα. Βασικός διαμορφωτής της σύγχρονης θεωρίας της κριτικής και της ανθρωπιστικής παιδείας, συνδέει άμεσα το μοντέρνο με τη φιλοσοφία της ιστορίας και των πολιτισμών, την εκπαιδευτική και εκκλησιαστική πολιτική των μεταρρυθμίσεων, τις σχέσεις συντηρητισμού - φιλελευθερισμού, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής και της κουλτούρας.
Ο Μάθιου Άρνολντ (1822-1888), ένας από τους κορυφαίους Άγγλους ποιητές και κριτικούς του 19ου αιώνα, γεννήθηκε στο Λέιλαμ της Αγγλίας το 1822. Ήταν το μεγαλύτερο από τα εννέα παιδιά του Δρος Τόμας Άρνολντ, περίφημου παιδαγωγού. Σπούδασε στην Οξφόρδη και το 1851 έγινε επιθεωρητής δημόσιων σχολείων, λειτούργημα το οποίο άσκησε επί τρεις δεκαετίες. Καθιερώθηκε από νωρίς ως ποιητής και κριτικός, με απο-κορύφωμα την εκλογή του ως καθηγητή της Ποίησης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για δύο συναπτές πενταετείς θητείες (1857-1867). Πέθανε στο Λίβερπουλ το 1888. Στο ποιητικό του έργο περιλαμβάνονται οι συλλογές "The Strayed Reveller, and other Poems" (1849), "Empedocles on Etna, and other Poems" (1852), "New Poems" (1867), ενώ, εκτός από το "Κουλτούρα και αναρχία", κλασικά θεωρούνται τα δοκίμια του "The Function of the Criticism at the Present Time" (1888), "Friendship 's Garland" (1871), "Literature and Dogma" (1873) κ.ά.
