Η Dr. Ευγενία Ηλιοπούλου παραθέτει με γλαφυρές διηγήσεις την σύγχρονη πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι ιατροί στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά και κατά την ιδιωτική άσκηση του ιατρικού επαγγέλματός τους. Περιγράφει την αντιμετώπιση των ασθενών, τις ανησυχίες και τα παράπονά τους, τις διαμάχες μεταξύ συναδέλφων - ιατρών, αλλά και την συσπείρωση τους απέναντι στις σύγχρονες, νέες προκλήσεις της επικαιρότητας.
Με τρόπο σκωπτικό, έντονο, κωμικοτραγικό, αλλά και με μοναδική αμεσότητα και ευαισθησία η συγγραφέας, παρουσιάζοντας μικρές ιστορίες της καθημερινότητας, μυεί τον αναγνώστη στην πολυδιάστατη εικόνα της ελληνικής ιατρικής πραγματικότητας και στα προβλήματα της υγειονομικής περίθαλψης.
Πρόκειται για ένα βιβλίο ρεαλιστικό και επίκαιρο, ένα σύγγραμμα πλούσιο σε εικόνες, συναισθήματα και διηγήσεις που αποτυπώνουν το εργασιακό κλίμα στα δημόσια και ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα, την καθημερινότητα στον χώρο εργασίας ενός ιατρού, την εικόνα που οι ιατροί προβάλλουν και την εντύπωση που αυτή δημιουργεί στον ασθενή και στην ελληνική κοινωνία. Ένα βιβλίο με έντονο προβληματισμό, αλλά και μία μύχια αισιοδοξία.
Η Ευγενία Ηλιοπούλου, γεννήθηκε στην Ρουμανία από Έλληνες γονείς. Από μικρή ήξερε ότι η καρδιά της ανήκει στην Ελλάδα. Ο τραυματισμός, σε νεαρή ηλικία, του πατέρα της στον Εμφύλιο αποτέλεσε ένας από τους λόγους που ακολούθησε το δύσκολο επάγγελμα του χειρουργού. Εργάζεται στην τραυματιολογία εδώ και 26 χρόνια. Ο κύριος λόγος που γράφει είναι ότι κληρονόμησε την συγγραφική δεινότητα του πατέρα της. Τελείωσε με άριστα την Ιατρική Σχολή του Βουκουρεστίου, επισκέφτηκε και δούλεψε σε νοσοκομεία της Ελλάδας και του εξωτερικού (Ρουμανία, Σουηδία, Γαλλία, Αγγλία, Η.Π.Α.). Η επαφή της με την επιστημονική κοινότητα την ενθάρρυνε να γράψει διατριβή (1994) και ένα βιβλίο για την εγκαυματική νόσο ("Έγκαυμα, τι γίνεται μετά"; 1997, Αθήνα, Εκδ. Παρισιάνου Μ.).
Παράλληλα με την επιστημονική της δράση ανέπτυξε συγγραφική δραστηριότητα. Από το 1989 γράφει άρθρα σχετικά με την ειδικότητά της (Απογευματινή, Αθηναϊκή, Ελευθεροτυπία, Αυγή) και άρθρα λογοτεχνικά στα οποία καταθέτει την ανθρώπινη, την κοινωνική και την πολιτική της ευαισθησία (Καθημερινή, Απογευματινή, Αθηναϊκή, Αυγή, Ελευθεροτυπία, Πολίτηs της Θράκηs, Φλυαρία, Οδός Πανός).
