Αρχές του 20ού αιώνα, λίγο μετά την ένωση (1911) της Σάμου με την Ελλάδα. Μια ζωή, πίσω από την επιφάνεια, που δεν έχει αλλάξει για τον αγρότη, τον αμπελουργό, αφού αντί για τον τουρκόδουλο ηγεμόνα, έχει τώρα στο κεφάλι του τον κρασέμπορο και τοκογλύφο, δυνάστη της περιοχής, τον κυρ-Τέλη.
Ένα πραγματικό μυθιστόρημα. Παραδοσιακή η μορφή, αλλά μαστορικά χτισμένο. Με τεχνική που την κατέχει καλά ο συγγραφέας και με μεράκι. Με αίσθημα, με ψυχή και με πνευματικό ανάστημα. Αδρός λόγος, ουσιαστικός, πυκνός, σωστός γλωσσικά και μάτι καθαρό, έντιμο, ευθύ, που τέμνει βαθιά. Και, προπαντός, μετάπλαση της ανάλυσης, της κοινωνικής αλήθειας, σε υποδειγματικό -για τη στείρα εποχή μας μάλιστα- λογοτεχνικό έργο.
Ο Σταμάτης Βαλσάμος γεννήθηκε στην Άμπελο Σάμου το 1936. Μαθητής του Πυθαγορείου Γυμνασίου, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση απ' τις γραμμές του ΕΑΜ Νέων Σάμου και στη συνέχεια της ΕΠΟΝ. Το 1947, διωκόμενος, εγκατέλειψε το Γυμνάσιο και εντάχθηκε στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου. Μετά τη σύλληψή του, το 1949, κρατήθηκε στις φυλακές Σάμου και στις αρχές του 1950 μεταφέρθηκε στις Στρατιωτικές Φυλακές Μακρονήσου (ΣΦΜ), στον 1ο Λόχο Ανηλίκων (υποδίκων). Από 'κει, το 1951 απολύθηκε με το ΟΓ Ψήφισμα ως ανήλικος και επέστρεψε στη Σάμο όπου συνέχισε τις σπουδές του στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο. Την άνοιξη του 1953, ενώ φοιτούσε στην 8η τάξη, επιστρατεύτηκε και βρέθηκε ξανά στη Μακρόνησο. Εκεί, αρρώστησε βαθιά και μεταφέρθηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο στην Αθήνα. Μετά την ίασή του, επέστρεψε με αναρρωτική άδεια στη Σάμο, έδωσε γραπτές εξετάσεις και πήρε το απολυτήριο του Γυμνασίου. Τον Οκτώβριο του 1954 διαλύθηκαν τα στρατόπεδα Μακρονήσου και ο Σταμάτης Βαλσάμος απολήθηκε απ' το 613ο Τάγμα Πεζικού που έδρευε στο Μπέλες. Διωκόμενος και πάλι στη Σάμο, αυτοεξορίστηκε στην Αθήνα όπου σπούδασε δημοσιογραφία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή μυθιστορικών βιβλίων, αλλά και με τη στιχουργική.
