Δέκα μικρά χρόνια (1887-1897)

Η Αθήνα του Σταύρου Βλάχου είναι ένα αξεχώριστο σύνολο φυσικών εικόνων, οικογενειακών περιστάσεων και ιστορικής παρουσίας. Οι πρώιμες μνήμες επιμένουν στα πρόσωπα και τα περιστατικά μιας ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής σε έναν ευρύ κοινωνικό περίγυρο -από τον Γεώργιο Σουρή ως τον άσημο ακόμα τότε Ελευθέριο Βενιζέλο-, και ύστερα ταξιδεύουν πέρα από το πατρικό σπίτι της οδού Σωκράτους: από τα εμπορικά καταστήματα ως το "Βιβλιοπωλείον της Εστίας", από την Ακρόπολη ως το Καλλιμάρμαρο των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων και από τους αγρούς των Πατησίων ως την πειραϊκή εξοχή. Η Αθήνα του Σταύρου Βλάχου είναι μια αγαπημένη πόλη, μιας χαρισάμενης παιδικής ηλικίας. Μια πόλη που επέτρεπε την ονειροπόληση. Το διαπίστωσε και ο ίδιος, όταν, επτάχρονο παιδί, ταξίδεψε για να συναντήσει τον Άγγελο Βλάχο, πρεσβευτή στο Βερολίνο: «Ο ουρανός, πατέρα, δεν φυτρώνει άστρα εδώ», παρατήρησε.