"Η παρούσα έκδοση έχει σκοπό την υπεράσπιση της μνήμης του Πλουμπίδη, μάρτυρα του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος. Στοχεύει επίσης και στην αντίκρουση της πρωτοφανούς σε έκταση και ένταση αντικομμουνιστικής υστερίας, κυρίως μέσω εφημερίδων και περιοδικών αλλά και εκδόσεων, που, εκτός των άλλων, προσβάλλουν την ίδια τη μνήμη του Πλουμπίδη, ο οποίος οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, αρνούμενος να πράξει ακριβώς αυτό που πράττουν άλλοι μετά το θάνατό του, ασελγώντας πάνω στην Ιστορία και σε ό,τι εκείνος βαθιά πίστευε".
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Σαράντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη, μίας από τις κορυφαίες προσωπικότητες του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Η τραγική του κατάληξη αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την πορεία που ακολούθησε η "κηδεμονευομένη ελληνική δημοκρατία" των εμφυλιοπολεμικών και μετεμφυλιακών χρόνων. Η "υπόθεση Πλουμπίδη", μία από τις πιο τραγικές υποθέσεις στη νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας, αποτελεί γέννημα της ψυχροπολεμικής περιόδου του αντικομμουνιστικού μένους και της αναστάτωσης που προκλήθηκε διεθνώς στους κόλπους της Αριστεράς μετά το θάνατο του Στάλιν και τις αλλαγές που επήλθαν στις ηγεσίες των κομμουνιστικών κομμάτων. Ο δάσκαλος και συνδικαλιστής Ν. Πλουμπίδης, ξεχώρισε ως καθοδηγητής του Εργατικού ΕΑΜ, ενώ συμμετείχε ενεργά στην παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ και του Δημοκρατικού Στρατού. Πληρώνοντας με την ίδια τη ζωή του την προσήλωσή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα, ο Νίκος Πλουμπίδης παρέμεινε σε όλη την περίοδο της παρανομίας ένας πραγματικός ήρωας στη συνείδηση των αγωνιστών της Αριστεράς. Η δικαίωσή του από τα επίσημα όργανα του ΚΚΕ, ήλθε ως επιστέγασμα της πολύχρονης και πολύπλευρης προσφοράς του στους λαϊκούς αγώνες. Ανασύροντας κάποιους από τους ανεκτίμητους θησαυρούς του αρχείου του, ο δημοσιογράφος Γιώργης Μωραΐτης συνθέτει το μωσαϊκό της πολύκροτης "υπόθεσης Πλουμπίδη", δίνοντας στη δημοσιότητα στοιχεία γύρω από την συντονισμένη δράση της Πολιτείας και του παρακρατικού μηχανισμού για τη δημιουργία μίας πρωτοφανούς αντικομμουνιστικής υστερίας. Η συνεπής στάση του Ν. Πλουμπίδη αποτέλεσε απάντηση στην προσπάθεια σπίλωσης των αγωνιστών της Αριστεράς και του ΚΚΕ. Η Ιστορία είναι η μόνη που μπορεί να δικαιώσει τον αγώνα μιας γενιάς που γνώρισε όσο καμία άλλη εκτελέσεις, φυλακίσεις και εξορίες. Στην προσπάθεια αυτή, ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμβολή των άρθρων του Γ. Μωραΐτη που δημοσιεύτηκαν στο "Ριζοσπάστη" και την "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" και αναδημοσιεύονται στο βιβλίο "Εκάς οι βέβηλοι. Το κατηγορώ του Πλουμπίδη", μαζί με αρκετά κείμενα-ντοκουμέντα και αφιερώματα. Ανάμεσά τους η απόφαση της 9ης ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (1958), που αποκατέστησε τον Πλουμπίδη, η απολογία του στο Στρατοδικείο (1953) και οι επιστολές του από τη φυλακή, καθώς και κείμενα του Γ. Τρικαλινού, του Τ. Αδάμου κ.ά.
Ο Γιώργης Μωραΐτης, του Νίκου και της Ρήνας, γεννήθηκε το 1927 στη Βοδονίτσα Λοκρίδας. Το 1942 οργανώνεται στην ΕΝΑΡ (Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης). Το 1943 περνάει στην ΕΠΟΝ. Το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Το 1944 κατατάσσεται στον ΕΛΑΣ και το 1947 στο ΔΣΕ. Το 1950 βρίσκεται πρόσφυγας στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Το 1954 γυρίζει παράνομα στην Αθήνα. Το 1955 συλλαμβάνεται ενώ το 1957 καταδικάζεται με το Ν. 375 σε θάνατο. Κρατείται 11 χρόνια στις φυλακές. Το 1966 αποφυλακίζεται. Δουλεύει στην ΕΔΑ Αθήνας, μέλος του Γραφείου, υπεύθυνος της διαφώτισης. Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 περνάει στην "παρανομία". Δουλεύει στην ΚΟΑ του ΚΚΕ. Είναι μέλος του Γραφείου της ΚΟΑ και υπεύθυνος για την έκδοση της "Αδούλωτης Αθήνας", του "Ριζοσπάστη" και άλλων εντύπων. Το Νοέμβρη του 1968 πιάνεται. Το Μάη του 1969 καταδικάζεται από το χουντικό στρατοδικείο σε 20ετή κάθειρξη. Το καλοκαίρι του 1973 αποφυλακίζεται προσωρινά, για λόγους υγείας, και φεύγει παράνομα στο εξωτερικό. Επιστρέφει τον Οκτώβρη του 1974 και δουλεύει στο "Ριζοσπάστη". Από το 1950 ασχολείται με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Από το 9ο ως το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ ήταν μέλος της ΚΕ του κόμματος και είναι μέλος της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής του "Ριζοσπάστη". Επίσης είναι μέλος της ΠΕΑΕΑ, του ΣΦΕΑ (Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74), του ΠΣΔΑΕΑ 1941-44 (Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) και μέλος της ΕΕΛ (Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών).
