Εάν κατά τη δεύτερη χιλιετία κυρίαρχο ρόλο έπαιξε βασικά ο Δυτικός Χριστιανισμός, η τρίτη χιλιετία μπορεί να είναι η χιλιετία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Ορθοδοξία από τη φύση της είναι οικουμενική, αφού στην ιστορία συμπορεύθηκε πάντοτε με τον οικουμενικό Ελληνισμό. Και η Ορθοδοξία ποτέ δεν ήταν κυριαρχική, όπως και ποτέ δεν έδειξε σημεία επεκτατικά και εξουσιαστικά.
Ο Χριστιανισμός, ως πρόταση ζωής και ιστορίας, ιδιαίτερα στην Ορθόδοξη οικουμενική προοπτική του, αποτελεί σύνθεση των υγιών στοιχείων του Ελληνισμού με τον σωτηριολογικό σκοπό του χριστιανικού μηνύματος. Ο Χριστιανισμός, δηλαδή, καλείται να βρίσκεται πάντοτε στο κέντρο της ιστορίας και να είναι λειτουργικό στοιχείο κάθε καλού και αγαθού στο ιστορικό πολιτιστικό γίγνεσθαι. Αυτό σημαίνει, πως από εμάς τουλάχιστον δεν μπορεί να κατανοηθεί και να βιωθεί σωστά η Ορθοδοξία, χωρίς τα δύο αυτά μεγέθη που είναι ο Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός.
Ο Γεώργιος Π. Πατρώνος είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε Ερμηνευτική και "Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης, ενώ ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται ή συμβολή του στο ζήτημα της εσχατολογίας, καθώς εισήγαγε στην ορθόδοξη θεολογία τον όρο "λειτουργική έσχατολογία". Ο Γ. Πατρώνος γεννήθηκε το 1935 στο Λέχοβο της Φλώρινας και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακά στην Οξφόρδη τής Αγγλίας στους τομείς των βιβλικών σπουδών και της Ιεραποστολής. Κατόπιν επισκέφθηκε τις χώρες της Ανατολικής Αφρικής και εργάσθηκε ιεραποστολικά μαζί με Έλληνες ιερείς, ως απεσταλμένος του ειδικού Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1975 υπέβαλε τη διδακτορική διατριβή του υπό τον τίτλο "Σχέσις παρόντος και μέλλοντος εις την περί βασιλείας του Θεού διδασχαλίαν της Ορθοδόξου θεολογίας" και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Θεολογίας. Το 2002 ολοκλήρωσε την πανεπιστημιακή θητεία του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος διακρίθηκε τόσο στην εν λόγω Σχολή, όσο και στη Ριζάρειο και Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Προσέφερε ιεραποστολικό έργο στην Ουγκάντα, την Κένυα και την Τανζανία, ενώ το έργο ποιμαντικής διακονίας σε πολλά μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου συνεχίζεται επί μία και πλέον πεντηκονταετία. Την τε-λευταία εικοσαετία συνεργάζεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την Ορθόδοξη "Ιεραποστολή στην Άπω Ανατολή και στην ευρύτερη Ασία. Τα αυτοτελή έργα του ανέρχονται σε περισσότερα από τριάντα κείμενα.
