Ελληνορθόδοξες κοινότητες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία

18ος-19ος-αρχές 20ού αιώνα Μέριμνα για την υγεία και την πρόνοια
Συγγραφέας : Πολυχρονίδης, Ιωάννης Ε.
Εκδότης : Εκδόσεις Τσουκάτου
Έτος έκδοσης : 2017
ISBN : 960-7922-82-3
Σελίδες : 600
Σχήμα : 24x17
Κατηγορίες : Οθωμανική Αυτοκρατορία Ορθοδοξία

23.32 € 18.66 €




Οι Ελληνορθόδοξες Κοινότητες κατά την Οθωµανική Αυτοκρατορία είχαν, επιπλέον της τοπικής κοινοτικής αυτοδιοίκησης, της φορολογίας και µέριµνας για την Παιδεία, την υποχρέωση να φροντίζουν για την υγεία και πρόνοια των µελών τους, µε την ίδρυση νοσοκοµείων και άλλων φιλανθρωπικών ιδρυµάτων (ορφανοτροφείων, γηροκοµείων, κ.ά.), τον διορισµό κοινοτικών ιατρών, µαιών, τη λειτουργία φαρµακείων, κ.ά., δραστηριότητες και ανάγκες, που δεν κάλυπτε η οθωµανική διοίκηση.

Η Εκκλησία είχε σηµαντικό ρόλο στη µέριµνα αυτή, σε συνεργασία µε τις ∆ηµογεροντίες, τις επαγγελµατικές συντεχνίες, τους ευεργέτες ή τα εύπορα µέλη των κοινοτήτων. Οι δραστηριότητες στον χώρο της υγείας και της πρόνοιας ήταν ανάλογες των τοπικών συνθηκών, της κοινωνικο-οικονοµικής κατάστασης, της σχέσης της Εκκλησίας µε άλλους σηµαντικούς παράγοντες των κοινοτήτων, κ.ά. Η οργάνωση και οι δραστηριότητες των Ελληνορθόδοξων κοινοτήτων, µε τις µεταρρυθµίσεις και αλλαγές της οθωµανικής διοίκησης, στο πλαίσιο προσπαθειών για εκσυγχρονισµό της Αυτοκρατορίας στα µέσα του 19ου αιώνα, κάλυψαν σε σηµαντικό βαθµό τις ανάγκες του Ελληνορθόδοξου πληθυσµού, που ήταν γενικά σε καλύτερη κατάσταση από πλευράς παιδείας και υγείας από τις άλλες κοινότητες, συµπεριλαµβανοµένης και της µουσουλµανικής.

Στο βιβλίο παρουσιάζεται η µέριµνα των Ελληνορθόδοξων κοινοτήτων στην Κωνσταντινούπολη, Μ. Ασία, Αίγυπτο, Παραδουνάβιες και περιοχές του δυτικού Εύξεινου Πόντου, στις περιοχές του ελλαδικού χώρου (Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, νησιά του Αιγαίου, ∆ωδεκάνησα, Κρήτη) και Κύπρο.

Γίνεται προσπάθεια συγκριτικής ανάλυσης των παραγόντων, που διαµόρφωσαν τόσο τις ενδοκοινοτικές σχέσεις µεταξύ Εκκλησίας και λαϊκών µελών των κοινοτήτων στο πλαίσιο της εκκοσµίκευσης, όσο και την οργάνωση και λειτουργία των νοσοκοµείων και των άλλων φιλανθρωπικών ιδρυµάτων.


Ο Ιωάννης Ε. Πολυχρονίδης σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε από την Στρατιωτική Ιατρική Σχολή. Μετά την κατάταξή του στο Πολεμικό Ναυτικό εκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ στην Ιατρική των Καταδύσεων-Υπερβαρική Ιατρική, ειδικεύθηκε στη Νευρολογία-Ψυχιατρική στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο και μετεκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ. Μέχρι την αποστρατεία του το 2005, με τον βαθμό του Υποναυάρχου Υγειονομικού, υπηρέτησε, μεταξύ άλλων, ως ιατρός πολεμικού πλοίου, υπεύθυνος των θαλάμων Αποσυμπιέσεως των Ναυτικών Νοσοκομείων Κρήτης, Πειραιώς και Σαλαμίνος, Αρχίατρος Στόλου, διευθυντής της Νευρολογικής-Ψυχιατρικής κλινικής, διευθυντής Εκπαιδεύσεως του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, και διευθυντής του Ναυτικού Νοσοκομείου Κρήτης. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιστημονικός συνεργάτης του Εργαστηρίου της Ιστορίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει διδάξει Ψυχιατρική στη Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής (ΣΑΝ) και Ιατρική των Καταδύσεων και Υπερβαρική Ιατρική σε ιατρούς και νοσηλευτές των Ενόπλων Δυνάμεων, του Ε.Σ.Υ και του Ε.Κ.Α.Β. Έχει διατελέσει μέλος διαφόρων επιστημονικών εταιρειών και επιτροπών, μεταξύ των οποίων πρόεδρος της Εταιρείας Στρατιωτικής Ιατρικής, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της European Underwater & Baromedical Society, πρόεδρος του Σπουδαστικού Συμβουλίου της ΣΑΝ, κ.ά. Το ενδιαφέρον του για την Ιστορία εστιάζεται κυρίως στην Ιστορία της Δημόσιας Υγείας, της Στρατιωτικής Ιατρικής, της Ιατρικής των Καταδύσεων-Υπερβαρικής Ιατρικής και της σπογγαλιείας.






e-mail Facebook Twitter