Εν αρχή ην ο λόγος σαρξ εγένετο


Συγγραφέας : Nikolaj Velimirovic, Sveti, 1881-1956
Εκδότης : Παρρησία
Έτος έκδοσης : 2017
ISBN : 960-696-253-0
Σελίδες : 156
Σχήμα : 21x14
Κατηγορίες : Ορθοδοξία Χριστιανισμός

10.00 € 8.00 €




Ι ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ; ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΑ ΕΣΧΑΤΑ; Δεν είναι τα ερωτήματα αυτά το ίδιο δύσκολα με το ερώτημα: ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ;
Εκατομμύρια εκατομμυρίων προγόνων μας έθεταν στους εαυτούς τους αυτά τα δύο δύσκολα ερωτήματα και έδιναν διαφορετικές απαντήσεις. Όμως, μη νομίζετε ότι υπάρχουν εκατομμύρια εκατομμυρίων απαντήσεις· υπάρχουν όλες κι όλες τέσσερις απαντήσεις.
Άραγε υπάρχει κάποια πέμπτη απάντηση; Ναι, υπάρχει πέμπτη απάντηση, και υπήρξε ο άνθρωπος που έδωσε την πέμπτη απάντηση και που μπορούσε να πει από που έρχεται ο δρόμος και προς τα που πηγαίνει, και από που πηγάζει το ποτάμι της ζωής και που εκβάλλει. Τρία χρόνια ήταν αχώριστος ακόλουθος και φίλος του Χριστού. Συχνά έγερνε το κεφάλι του στο στήθος Του, στο οποίο χτυπούσε μια καρδιά αρχαιότερη από τον κόσμο και νεότερη από τον κόσμο. Δεν απομακρύνθηκε από τον Δάσκαλο και Κύριό του ούτε όταν Εκείνος ήταν ταπεινωμένος, βασανισμένος και σταυρωμένος. Μόνο λίγα έγραψε από τα λόγια και τα έργα του Χριστού, τόσα όσο να καθοδηγήσει τους ανθρώπους να πιστέψουν και να έχουν ζωή. Πέρα από κάθε αμφιβολία, λοιπόν, λέει σε μας όχι πράγματα δικά του, αλλά του Χριστού. Εκείνο που έμαθε από τον Οδηγό, εκείνο μας λέει. Κι αυτό που άκουσε, το άκουσε από Εκείνον που ονόμασε τον εαυτό Του Αρχή· ο οποίος γνωρίζει από που έρχεται ο δρόμος, αφού ήταν στην αρχή του δρόμου, και γνωρίζει που οδηγεί ο δρόμος, αφού ήταν στο τέλος του δρόμου· και γνωρίζει που είναι η πηγή του ποταμού της ζωής, αφού ήταν στην πηγή, και γνωρίζει που εκβάλλει το ποτάμι, αφού ήταν στην εκβολή. Και έτσι, την πέμπτη απάντηση, την οποία δίνει ο Ιωάννης, δεν την δίνει ο Ιωάννης, αλλά ο Χριστός· δεν την δίνει ο σοφός, αλλά ο Αυτόπτης.


Ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος με οικουμενικό κύρος και ακτινοβολία. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1880 (με το παλαιό ημερολόγιο -Ιανουάριο του 1881 με το καινούργιο). Παρακολούθησε το Ορθόδοξο Σεμινάριο του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι απ' όπου και αποφοίτησε το 1902. Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε μοναχός. Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και το 1920 μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας, όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στη Ζίτσα. Το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο μοναστήρι της Ζίτσα, συνέλαβαν τον Επίσκοπο Νικόλαο και τον περιόρισαν έγκλειστο στο μοναστήρι της Λιουμποστίνια. Αργότερα, τον μετέφεραν στο μοναστήρι Βοϊλόβιτσα, όπου κρατούνταν και ο Πατριάρχης Γαβριήλ Ντόζιτς, και στη συνέχεια τον έστειλαν μαζί με τον Πατριάρχη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια. Μετά τον πόλεμο δεν επέστρεψε στην ήδη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια. Πέθανε τον Μάρτιο του 1956. Τα λείψανά του από την Αμερική μεταφέρθηκαν στο Λέλιτς στη Σερβία το 1991. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκηρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).






e-mail Facebook Twitter