Ακροβατώντας ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αναπλάθοντας μύθους,
ανασκαλεύοντας μνήμες, πατέρας και κόρη ανταλλάσσουν ελπίδες, φόβους, σκέψεις και πόθους που δεν χάνονται στην λήθη, αλλά περνάνε από γενιά σε γενιά. Οι αφηγήσεις μετεξελίσσονται σε στίχους, συνδιαλέγονται και διανοίγουν τα δικά τους άγνωστα μονοπάτια, που άλλοτε χωρίζονται, άλλοτε διατρέχουν παράλληλα τους φοβερούς τούτους καιρούς, όπου όμως "κάθε στιγμή του χρόνου αποτελεί την στενή πύλη μέσα απ' την οποία μπορεί να διέλθει ο Μεσσίας", και άλλοτε διασταυρώνονται. Ο προορισμός όμως παραμένει κοινός: η Ουτοπία.
Ο Βασίλης Καραμπακάκης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη τον Γενάρη του 1958, "πολύ νωρίς" όπως θα 'λεγε ο Verlaine, κι από τότε περιπλανιέται στην γη, φυγάς
θεόθεν και αλήτης, αναζητώντας ό,τι δεν υπάρχει ακόμα, μα θα υπάρξει: την Ουτοπία. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα και Πολιτική Κοινωνιολογία στην Αγγλία (University of Leeds, MA, PhD).
Άρθρα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στο "Critique, την "Ουτοπία, τα "Τετράδια", τον "Περίπλου", την "Νέα Οικολογία" και άλλα έντυπα. Στις σελίδες της "Οικοτοπίας", της οποίας υπήρξε τακτικός συνεργάτης μέχρι την
αναστολή της έκδοσής της, ασκεί πολεμική σε όλα τα ρεύματα της Οικολογίας από την πλευρά ενός ανθρωποκεντρικού, ελευθεριακού φουτουρισμού.
Είναι παντρεμένος με την Αικατερίνα, πτυχιούχο αγγλικής και ρωσικής φιλολογίας, κι έχουν μια κόρη, την Στέλλα, που γεννήθηκε στην Σόφια ένα
ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη.
