Δυο άνθρωποι κρατάνε τις "άκρες" στο βαπόρι. Ο καπετάνιος την κορφή και το τζόβενο τον πάτο. Χιλιοτραγουδισμένος ο καπετάνιος, με βαρύγδουπες μυθοποιήσεις: ο θαλασσόλυκος, ο θαλασσομάχος, ο καπετάν Θύελλας, ο γιος του Ποσειδώνα, ο κυρίαρχος των θαλασσών, κτλ., κτλ.
Το τζόβενο, αντίθετα, του κλότσου και του μπάτσου. Είναι ο μούτσος. Τον θέλουνε μόρτη -μερικοί "βάρδοι" της πένας και της νότας- και βρομιάρη, κουρελιάρη κι ασουλούπωτο, τεμπέλη, κουτό, μπανιστιρτζή και πεινασμένο, κι από πάνω και μαλάκα!
Είναι, δε λέω, το τελευταίο πριτσίνι του βαποριού. Ένα καλό όμως παρηγορεί το τζόβενο: έχει πάντοτε ένα άδικο... δίκιο! Έχει και μιαν "υπεύθυνη" ξεγνοιασιά! Κι αυτά προϊόντα των άλλων -των μεγάλων-, να νομίζουνε πως δεν ξέρει τίποτα, κι ας κόβει το μυαλό του σαν ξουράφι. Τούτο δω όμως το τζόβενο, που τους πάταγε τις φωνές να μη ρίχνουνε λάδι στη θάλασσα, ήτανε Παναγία μου σώσε!
Γεννήθηκε τη δεκαετία του '30 στ' Αμπελάκι της Σαλαμίνας. Έχει τελειώσει μόνο γυμνάσιο - κι αυτό με κακό βαθμό. Eίναι κάτοχος διπλώματος πλοιάρχου AΔ΄ τάξεως, δηλαδή καπετάνιου για τα πάσης φύσεως και μεγέθους ποντοπόρα πλοία - αν και δεν το γουστάριζε καθόλου. ΄Έχει σπουδάσει μόνος του μέσα σε χιλιάδες βιβλία, σοβαρά και ασόβαρα, μεγάλα και μικρά, όμορφα και άσχημα. Δηλαδή έχει ζήσει με τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Nίτσε, τον Pενάν, τον Mαρξ, τον Παπίνι, τον Καζαντζάκη, τον Ροΐδη, τον Φρόυντ, τον Αϊνστάιν, μέχρι και τον Λουίς Λ' Aμούρ και τον Zεράρ ντε Bιλιέ, σε όλα τα λιμάνια της γης, τα στίγματα των θαλασσών και τις πανέμορφες μπουρδελογειτονιές της ανθρωπότητας ανά την υφήλιο. Αγαπάει τον Χριστό με πάθος, πιστεύει και φοβάται τον Θεό όλων των ψυχών, γιατί τους έχει δει με τα ίδια του τα μάτια, και ταπεινά δεν ζήτησε ποτέ τη βοήθειά τους. Γιατί; Έχει δει και το Διάβολο και το Χάρο πολλές φορές. Μα τους βλαστήμαγε τόσο βαριά κάθε φορά που στο τέλος γίγανε φίλοι. Έχει δει κι έχει σπουδάσει με θλίψη χιλιάδες τόνους "σίτον, οίνον και έλαιον" να φορτοξεφορτώνονται στις ράδες και τα λιμάνια, και δίπλα τους να πεθαίνουνε οι άνθρωποι από πείνα. Γιατί; Έχει τραγουδήσει την αγάπη και τον έρωτα με γυναίκες όλων των χρωμάτων, των φυλών και των εθνών της υδρογείου. Αυτό του 'δωσε την ευκαιρία ν' αποκτήσει το "ντοκτορά" της ανώτατης κοινωνιολογίας. Και μετά λέει ο ίδιος: "Εγώ; Όχι. Δεν είμαι εγώ αυτός ο τραβερσωμένος κι έρμαιος μέσα σε τούτη τη θαλασσωμένη ιστορία. Μπορεί όμως να 'μαι κι εγώ! Όπως μπορεί να είναι κι ο κάθε άντρας που στη ζωή του κατάντησε να γίνει ναυτικός".
Αλίμονο!
Μη Διαθέσιμο
