Ο Παύλος Μπακογιάννης, ο οραματιστής, ο πολιτικός, ο άνθρωπος αλλά και ο ειρηνικός επαναστάτης της εποχής του, εκόσμησε με την παρουσία του αλλά πολύ περισσότερο με το έργο του, το οποίο ακόμη και σήμερα -ίσως περισσότερο από ποτέ- παραμένει επίκαιρο, στην πολιτική ζωή της χώρας μας.
Οι ιδέες του, πάντα σύμφωνες με τους αγώνες του, ανέτρεψαν ένα ολόκληρο κόσμο κι έδωσαν το έναυσμα για την πολιτική αλλά και την ουσιαστική κοινωνική ομαλοποίηση, επιτυγχάνοντας την ουσιαστική Εθνική Συμφιλίωση.
Κι όλα αυτά, καταβάλοντας το ανάλογο τίμημα, που στην περίπτωσή του ήταν η ίδια του η ζωή.
Ακόμα και σήμερα, ταλανίζουν την πολιτική ζωή του τόπου τα αμείλικτα ερωτηματικά:
-Ποιος και γιατί σκότωσε τον Παύλο Μπακογιάννη;
-Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι;
-Τι είναι η "17Ν" και τι συμφέροντα εξυπηρετεί;
-Τι είναι εντέλει η τρομοκρατία;
Σ' αυτά, το παρόν βιβλίο δίνει τις πραγματικές απαντήσεις, γιατί:
"Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα".
Ο Νίκος Μπακογιάννης, γιος του ιερωμένου Κωνσταντίνου και της πρεσβυτέρας Ειρήνης, γεννήθηκε στην Ευρυτανία όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως ιερέας.
Σπούδασε τη Δραματική τέχνη στις Σχολές ηθοποιών, σκηνοθετών, Θεολογία και Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Παράλληλα με τις σπουδές του υπηρέτησε τη θητεία του ως λιμενοφύλακας στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιώς.
Ηθοποιός, συγγραφέας, δημοσιογράφος συνεργάσθηκε με όλα σχεδόν τα θέατρα των Αθηνών ως ηθοποιός, θιασάρχης και συγγραφέας.
Την εποχή της δικτατορίας των Συνταγματαρχών ήταν μυστικός σύνδεσμος του αδελφού του, Παύλου Μπακογιάννη, για πολιτικά και καλλιτεχνικά θέματα που διαμέσου της Κύπρου έστελνε στη Βαυαρική Ραδιοφωνία στο Μόναχο και τη Ντόιτσε Βέλε, τα οποία αξιολογούσε ο Παύλος.
Συνεργάστηκε με την Ελληνική τηλεόραση κάνοντας πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, καθώς επίσης με την Ελληνική και τη Βαυαρική Ραδιοφωνία.
Έγραψε θεατρικά έργα και κινηματογραφικά σενάρια, που παίχτηκαν στο θέατρο και την τηλεόραση, στίχους σε πάρα πολλά τραγούδια που έγιναν επιτυχίες και είναι ιδρυτής της Αττικής Σκηνής. Διασκεύασε σε θεατρικό έργο το μυθιστόρημα της Σαρλότ Μπροντέ "Τζέην Έυρ" και το έργο του Έντμον Αμπού "Ο βασιλεύς των ορέων" για την τηλεόραση.
Έγραψε το δοκίμιο "Ηθική και ποιοτική υπόσταση της τέχνης", τη μελέτη "Το λαϊκό τραγούδι πηγή ζωής", τις ποιητικές συλλογές "Το αλφαβητάρι των τυράννων", "Πρελούδιο θανάτου", "Κραυγή", και το ορατόριο "Ο θάνατος του γίγαντα" (ύμνος ποιητικά ενορχηστρωμένος για τη δολοφονία του αδελφού του Παύλου). Τα θεατρικά έργα: "Καταδικασμένοι σε θάνατο", "Η στιγμή της αλήθειας", "Επί σκοπόν, πυρ", "Ένας ζητιάνος άγιος", "Οι τσιρκολάνοι", "Το ποντίκι", "Τηλέμαχος ο γιος του Οδυσσέα" κ.ά.
