Ευρωπαίοι φιλέλληνες και παρατηρητές κατά την ελληνική επανάσταση του 1821 καθώς και ξένοι τεχνοκράτες, που δραστηριοποιούνται μετά τη σύσταση του ελληνικού βασιλείου, όλοι εκείνοι προσκομίζουν στην ιστορική έρευνα ένα τεράστιο πλούτο στοιχείων και πληροφοριών γύρω από την ελληνική πραγματικότητα και το λαό της.
Αντικειμενικοί ή υποκειμενικοί, μεροληπτικοί ή αμερόληπτοι, αμετανόητοι λάτρεις της ελληνικής αρχαιότητας, καυστικοί ως προς τις κρίσεις τους αλλά και ιδιαίτερα ανεκτικοί και προσηνείς απέναντι στους ξεσηκωμένους ελληνικούς πληθυσμούς, θαυμαστές Ελλήνων αρχιστρατήγων και ναυάρχων, πράκτορες ξένων δυνάμεων και τυχοδιώκτες, όλοι εκείνοι συγκροτούν τον ιστό ενός πολύπλοκου και πολυσήμαντου φάσματος με πάμπολλες προεκτάσεις στη γνώση και ανάλυση μιας αποφασιστικής και κρισιμότατης εποχής. Μέσα από τα πλουσιότερα ευρωπαϊκά αρχεία (των καντονίων της Ελβετίας) ως προς την ύπαρξη υλικού γύρω από το φιλελληνικό κίνημα αναδύεται ένας άλλος κόσμος με πολύμορφες ιδιαιτερότητες και ξεχωριστές ιδιότητες.
Τα πάντα απομυθοποιούνται και παράλληλα αποκαλύπτονται εντελώς άγνωστες πτυχές σε σχέση με το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα της εποχής καθώς και με τους βασικούς πρωταγωνιστές της. Στοιχεία, τα οποία δίνουν σε τελευταία ανάλυση το μέτρο σύγκρισης του χθες με το σήμερα και αντικατοπτρίζουν το αδιατάρακτο της ελληνικής χαρακτηρολογικής συμπεριφοράς.
Ο Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος (Θεσσαλονίκη, 1951) εργάστηκε ως ερευνητής στο Ίδρυμα Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου (1977-1986) και από το 1986 είναι καθηγητής της Νεοελληνικής Ιστορίας στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ. Πραγματοποίησε πολυάριθμες έρευνες σε αρχειακές μονάδες του εσωτερικού και της δυτικής Ευρώπης και έλαβε μέρος σε διεθνή και πανελλήνια συνέδρια.
