Η αίθουσα χορού

Τους χωρίζουν ψηλοί τοίχοι και καγκελόφραχτα παράθυρα.
Όμως μία φορά την εβδομάδα είναι ελεύθεροι να χορεύουν.
Αγγλία, 1911: Στο άσυλο Σάρστον, όπου άντρες και γυναίκες κρατούνται χωριστά πίσω από ψηλούς τοίχους και καγκελόφραχτα παράθυρα, υπάρχει μια πανέμορφη αίθουσα χορού.
Κάθε Παρασκευή, οι τρόφιμοι συγκεντρώνονται εκεί και χορεύουν.
Ο Τζον και η Έλλα -δυο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκονται εκεί- συναντιούνται σ' αυτή την αίθουσα και ο χορός αλλάζει τη ζωή τους για πάντα.
Ο Τζον αρχίζει να της γράφει γράμματα, αγνοώντας ότι η Έλλα δεν ξέρει ανάγνωση. Εκείνη βρίσκει μια φίλη να της τα διαβάζει και τα λόγια του γίνονται η δύναμή της.
Οι Παρασκευές, που περιμένουν με λαχτάρα ν' αγγίξουν ο ένας τον άλλον, γίνονται ο λόγος για να συνεχίσουν να ζουν. Και η αγάπη που θεριεύει ανάμεσά τους γίνεται εξέγερση και επιβεβαίωση της ανθρωπιάς που τους αρνούνται.