Αν στην σημερινή Κίνα η δυστυχία των πολλών έχει ως εφαλτήριο τον εξοργιστικό πλουτισμό των λίγων, η σιωπή για τις δραματικές συνέπειες αυτής της κυνικής επιλογής αποτελεί ουσιαστικό διακύβευμα για την ομαλή πορεία των πραγμάτων. Σιωπή που την διακόπτουν κάθε τόσο μόνο οι βίαιες αντιδράσεις όσων δεν αντέχουν τις θλιβερές συνέπειες.
Λίγοι, ωστόσο, πνευματικοί άνθρωποι στην Κίνα έχουν επικεντρώσει το έργο τους στις δυσκολίες και τα βάσανα εκείνων που συνεχώς ξεβράζει στην παλιρροϊκή της πορεία η σύγχρονη αυτή σινική εκδοχή "πρωταρχικής συσσώρευσης". Η Τσι Λι αποτελεί εντυπωσιακή εξαίρεση. Σκορπισμένα σε περιοδικά κι εφημερίδες, τα κείμενά της έχουν εκδοθεί σε επτά τόμους, με πάνω από δέκα επανεκδόσεις. Από εκεί επιλέχτηκαν και οι δύο νουβέλες που παρουσιάζονται στο βιβλίο.
Στην πρώτη ("Είσαι ένα ποτάμι"), η ζωή μιας γυναίκας ως τον πρόωρο θάνατό της -ζωή γεμάτη πίκρες και βάσανα, με λιγοστές μόνο στιγμές χαράς- αποδεικνύεται ο ζοφερός δείκτης της τραγωδίας μιας ολόκληρης χώρας στον δρόμο για την συγκρότηση της ουτοπικής πολιτείας που είχαν εξαγγείλει κι επιχειρούσαν να υλοποιήσουν, αδιαφορώντας για το τίμημα, οι επαναστάτες ηγέτες της.
Η δεύτερη νουβέλα ("Μια βασανισμένη ζωή"), περιγράφει μια μέρα από τη ζωή του Γιν Τσιαχόου, ειδικευμένου εργάτη σ' ένα πρότυπο κρατικό μεταλλουργικό εργοστάσιο της Γουχάν, της ιστορικής μεγαλούπολης στις δύο όχθες του Μεγάλου Ποταμού. Μέσα από τις γραμμές της, ο Γιν Τσιαχόου αποδεικνύεται το πιο οδυνηρό αλλά και ανθρώπινο σύμβολο όλων εκείνων που αφέθηκαν οριστικά έξω από τις προσδοκίες που εξαγγέλθηκαν για λογαριασμό τους.
