Η γυναίκα που ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και στην αληθινή ζωή - πονάει, υποφέρει, ερωτεύεται, φοβάται, φεύγει, νοσταλγεί, θρηνεί, ελευθερώνεται και ζει. Μια γυναίκα που αλλάζει πρόσωπα, η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας.
Η συγγραφέας Ελένη Γκίκα δομεί το νέο μυθιστόρημά της πάνω στα πρόσωπα τριών γυναικών σαν αρθρώσεις του ίδιου σώματος - ώσπου γίνονται τρία πρόσωπα της ίδιας γυναίκας, όπως οι ετερώνυμοι του Πεσσόα, όπως "όλες η Βερενίκες κ' η Κλεοπάτρες θαυμαστές" του Καβάφη, όπως οι πολλοί εαυτοί του Παλαμά. Οι ηρωίδες της παρουσιάζονται ευρηματικά σαν γυναίκες-μπάμπουσκες, η μια μέσα στην άλλη, και η συγγραφέας με χαρακτηριστική επιδεξιότητα καταφέρνει να φωτίσει την εσωτερικότητά τους, αποδίδοντας παράλληλα στον εξωτερικό κόσμο και στα γεγονότα του μία εσωτερική υπόσταση. Διατρέχοντας την επικαιρότητα, την ιστορία αλλά και τη λογοτεχνία, με λόγο ποιητικό, που διεισδύει βαθιά στην ψυχή, η Ελένη Γκίκα συνθέτει τον ύμνο στη γυναίκα ως το εμβληματικό σύμβολο της ζωής και της μητρότητας.
Γεννήθηκε στο Kορωπί Αττικής το 1959. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία από τα περιοδικά "Aντί" και "Φαντάζιο" (1981-1983). Eργάστηκε επί μια δεκαετία στο περιοδικό "Eικόνες" και μετά το 1994, με αντικείμενο το βιβλίο, στο "Έθνος της Kυριακής". Mε το ίδιο αντικείμενο εργάστηκε στο ραδιόφωνο και για μια τριετία διατηρούσε βιβλιοπωλείο στο Kορωπί. Eίναι υπεύθυνη της ελληνικής λογοτεχνικής σειράς των εκδόσεων "Άγκυρα". Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Σηματοδότες", 1984, "Δρασκελιές", 1988, "21 Xρωματιστές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα", 1992, "Mέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα...", 1996, "Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι...", 1997, "Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα...", 1998, "Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα", 2000, "Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω...", 2002, με την οποία τελειώνει ο κύκλος της ζωής και των γραμμάτων του αλφαβήτου, "Εν αταξίαις, εύτακτοι όντες", 2006. Τα μυθιστορήματα: "Aλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;", 1996, "Aναζητώντας τη Mαρία", 1998, "Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;", 1999, "Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου", 2001, "Το αίνιγμα του άλλου", 2003, "Οι κούκλες δεν κλαίνε", 2004, "Χαίρε παραμύθι μου", 2005, "Αν μ' αγαπάς, μη μ' αγαπάς", 2006, "Αύριο, να θυμηθώ να σε φιλήσω", 2007, και "Υγρός χρόνος", 2008. Τις συλλογές διηγημάτων: "Όνειρα από Toplexil", 1997 και "Eάν ο Kαρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη", 1998. Το παιδικό βιβλίο "Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα", 2007. Kαι μια συλλογή με συνεντεύξεις: "Δι' εσόπτρου εν αινίγματι".
