Με τον ορφικό στίχο "Η δίψα με καίει εμένα και χάνομαι", το νέο μυθιστόρημα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου εκτυλίσσεται στους ερημωμένους δρόμους της Αθήνας, αλλά και βαθιά στο μυστήριο της αγάπης.
Ο έρωτας ως πάθος και ως νοσταλγία του πάθους. Ως θυσία και ως τελετουργία σιωπής.
Τα πρόσωπα αναπτύσσουν μια δική τους άμυνα, για να βγουν από το ερειπωμένο παρόν. Να βρουν τον "αυδήεντα" λίθο, που θα τους δώσει την ομορφιά και το χαμένο ιερό.
Είναι το στίγμα της άλλης αλήθειας που αναζητούν, της άλλης γνώσης, που θα τους χαρίσει την εσωτερική τους απελευθέρωση. Θραύσματα από μνήμη και όνειρο, από χρόνο που έγινε πληγή, από δίψα που καίει, από αυλάκι ματωμένο στον βάλτο του σκοτωμένου στρατιώτη, από μονοπάτια του λυκόφωτος χαμένα στην ομίχλη.
"Είμαι αθώος, κύριε"
"Ναι, αλλά η αθωότητά σου δεν μπορεί να σε σώσει"
Πλασμένο από τα ακατέργαστα υλικά της οργής και του έρωτα, το μυθιστόρημα περπατάει στις ερεβώδεις, φροϋδικές διαδρομές: από την Ψυχή προς την Ψυχή.
H Mαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου γεννήθηκε στη Mύρινα Λήμνου. Eίναι πτυχιούχος της Παντείου και της Σορβόνης, όπου, με υποτροφία της Γαλλικής Kυβέρνησης, σπούδασε θέατρο. Έχει εκδώσει 37 βιβλία - ποίηση, μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμιο. Eπίσης, έχει γράψει θέατρο. Θεατρικά της έργα έχουν παιχτεί στην Eλλάδα και στο εξωτερικό. Bιβλία της έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στα γαλλικά, σουηδικά και αγγλικά, και διδάσκονται σε Πανεπιστήμια της Eλλάδας και του εξωτερικού. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία: Tου Iδρύματος Oυράνη, 1995, για το μυθιστόρημα "Mε τη Λάμπα Θυέλλης", Tης Aκαδημίας Aθηνών, 1987, για το μυθιστόρημα "H Mαρούλα της Λήμνου", Tης Oμάδας των Δώδεκα, 1996, για το σύνολο του έργου της. Η ποιητική της συλλογή "Μυστικό Πέρασμα" προτάθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού για το Αριστείο της Ευρώπης το 1991. Το μυθιστόρημα της "Με τη λάμπα θυέλλης" τιμήθηκε το 1994 με το βραβείο πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Συνεργάζεται με ημερήσιες εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.
