Αρχές του Πελοποννησιακού πολέμου. Η ζωή των προγόνων μας αν και αλλάζει ριζικά, τον καιρό μάλιστα των μεγάλων δημιουργιών, εν τούτοις οι έρωτες, τα δράματα, τα συμπόσια βαδίζουν παράλληλα.
Το μυθιστόρημα, κατά βάση ερωτικό, αφηγείται τη ζωή μιας αστής Αθηναίας, από πατέρα Αθηναίο και μητέρα Κορίνθια, η οποία και τη διδάσκει μέσω της Κορινθιακής μυθολογίας τα πρώτα γράμματα, εφόσον τότε οι Αθηναίες δεν φοιτούσαν σε σχολές. Η κόρη χάνει τον πατέρα της στον πόλεμο και πειθαναγκάζεται να παντρευτεί, κατά τα έθιμα, τον εξάδελφό της, κατά πολλά έτη μεγαλύτερο. Η ζωή της κυλά άχαρη, μεσολαβούν τραγικά γεγονότα, ώσπου ενσκήπτει ο λοιμός και ξενιτεύεται στο βορρά, στην Ποτίδαια, κορινθιακή αποικία κοντά στο θείο της, αδελφό της μητέρας της.
Παράλληλα μεταφέρει τα συμμαχικά στρατεύματα ο Βρασίδας, ο Σπαρτιάτης στρατηγός, και αυτός στο βορρά. Γίνονται πολλές μάχες, η Ποτίδαια καταλαμβάνεται από τους Αθηναίους, η Αθηναία αστή ύστερα από πάμπολλες περιπέτειες και αφού έχει γνωρίσει τον μεγάλο της έρωτα, προδίδεται και αναγκάζεται απελπισμένη να βγει στους δρόμους για να περισώσει τη ζωή και την αξιοπρέπειά της. Νέα δεινά την καρτερούν σε κάθε στροφή του ταραχώδη βίου της, μετέχει άθελά της στον πόλεμο, ώσπου... ώσπου παρουσιάζεται ένας καινούργιος έρωτας, μεστός και σταθερότερος- είναι άραγε;
Στο μεταξύ ένα αλλόκοτο πλάσμα εμφανίζεται και περιτρέχει κάθε τόσο, από την αρχή έως το τέλος τις σελίδες του μυθιστορήματος και υμνωδεί με την κιθάρα του τις μελλούμενες συμφορές του πολέμου. Και ουδέποτε πέφτει έξω. Άλλοι λένε πως είναι μία Κήρα, από κείνα τα στοιχειά που γυρίζουν στις μάχες και πίνουν το αίμα των πολεμιστών, άλλοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για έναν αλλοπαρμένο γέρο.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με ιστορικές αλήθειες που για πρώτη φορά εκτίθενται στους αμύητους, μία καταπληκτική ερωτική ιστορία, ένας ύμνος για τη γυναίκα!
Η Ελένη Αποστολίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μαθαίνοντας πολύ σύντομα από την οικογένεια της την αξία της προσφοράς. Όντας σπουδάστρια στο Ιστορικό Τμήμα του Ανοικτού Πανεπιστημίου, διάβαζε οποιοδήποτε ιστορικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια της. Παράλληλα, συμμετείχε σε δραστηριότητες συλλόγου για την υποστήριξη ψυχικά πασχόντων, υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνολογικού - Λαογραφικού Μουσείου Μακεδονίας, ενώ υπήρξε και διασώστρια. Επιπλέον, με τη συνδρομή του συζήγου της περιθάλπτει μέχρι και σήμερα αδέσποτα ζώα, ενώ παράλληλα αποδεικνύουν μαζί σε κάθε ευκαιρία την αγάπη που τρέφουν για τη φύση. Από πολύ μικρή ηλικία, η αποτύπωση των σκέψεων της σε τετράδια ήταν κάτι που την "γέμιζε". Έγραψε πολλά διηγήματα και ποιήματα για την κόρη της που δημοσιεύθηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά σε Ελλάδα και Κύπρο. Τότε ήταν που ο εκλιπών σήμερα ποιητής Ανέστης Ευαγγέλου διάβασε μία συλλογή επτά αλληλένδετων διηγημάτων της συγγραφέως υπό τον τίτλο "Οι Γιαλούδες", τα οποία και πρότεινε στις Εκδόσεις Παρατηρητή προς έκδοση, όπως και έγινε. Έκτοτε, έχει εκδόσει τη νουβέλα "Το σκοτεινό δωμάτιο" από τις Εκδόσεις Δελφίνι, όπως και τα μυθιστορήματα "Οι έρωτες που γράφουν ιστορία", "Όσα φέρνει ο άνεμος" και "Η φωτιά της καρδιάς" (ιστορικό) από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Το μυθιστόρημα "Η 7η Θεά" κυκλοφόρησε αρχές του 2013 από τις Εκδόσεις iWrite. Όλα τα κείμενά της έχουν κάποιο ιστορικό υπόβαθρο.
