"Σώπασε. Γύρισε αργά το κεφάλι του προς το μέρος του συντρόφου του. Η έκφραση του βλέμματός του έκανε τον Ιλίς να ανατριχιάσει. ''Δεν υπάρχει τίποτα, Έφρον'', είπε. ''Δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, Κράτος δικαίου είναι μόνο λόγια, λέξεις βαρύγδουπες χωρίς περιεχόμενο, Οι άνθρωποι που κυβερνούν σήμερα τις τύχες του πλανήτη δεν έχουν μήτε πατρίδα μήτε θρησκεία μήτε νόμους μήτε ηθικούς φραγμούς. Το μοναδικό ιδανικό τους είναι η με κάθε θυσία διατήρηση και ενδυνάμωση της ηγεμονικής τους θέσης. Μα και αυτοί ακόμα οι εξουσιαστές της οικουμένης δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα εξαρτήματα ενός τερατώδους, άλογου μηχανισμού, που με κέντρο τις μεγάλες μητροπόλεις απλώνει τα πλοκάμιά του ως τις εσχατιές της υδρογείου κι απομυζά τις ζωτικές δυνάμεις της ανθρωπότητας προς δικό του αποκλειστικά όφελος. Σαν ένα τεράστιο καρκίνωμα που ζει και αναπτύσσεται σε βάρος ενός ζώντος οργανισμού, ώσπου να τον εξαντλήσει ολοκληρωτικά και να τον οδηγήσει στο θάνατο".
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Ένας δημοσιογράφος εισχωρεί στους κόλπους μιας παραθρησκευτικής οργάνωσης με σκοπό να αποκαλύψει την ταυτότητα των ανώνυμων χρηματοδοτών της. Αντί γι' αυτό, όμως, στη διάρκεια της έρευνάς του, ανακαλύπτει την ύπαρξη ενός μυστηριώδους δικτύου διαπλεκόμενων συμφερόντων, του οποίου τη δράση καταγγέλλει σε ένα ρεπορτάζ-σοκ. Το ρεπορτάζ του, όμως, προσκρούει σ' έναν τοίχο άρνησης από μέρους των Μέσων Ενημέρωσης. Κάθε προσπάθεια του δημοσιογράφου να σπάσει το φράγμα της σιωπής που του έχει επιβληθεί αποβαίνει άκαρπη, ενώ κάθε μέρα που περνά ο κλοιός γύρω του στενεύει. Ώσπου μια απρόσμενη συνάντηση του δίνει το κλειδί του μυστηρίου. Ένα πολιτικό θρίλερ που οδηγεί τον αναγνώστη στους σκοτεινούς δαιδάλους των διεθνών κέντρων εξουσίας. Ένα βιβλίο που ξαναθέτει ερωτήματα για τις θεμελιώδεις αξίες των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών και της ανθρώπινης πορείας μέσα στην ιστορία.
Ο Ορέστης Ηλιανός γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Έζησε 25 χρόνια στην Ελβετία, στη Γενεύη και τη Λωζάννη, όπου εργάστηκε ως μουσικός και στη συνέχεια ως παιδαγωγός για άτομα με διανοητική καθυστέρηση. Η πρώτη του παρουσία στα γράμματα ήταν μέσα από τις σελίδες του δίγλωσσου περιοδικού "Η Ηχώ", που εκδιδόταν στο πλαίσιο της Ελληνικής Εστίας Λωζάννης. Ακόλουθα άρχισε να συνεργάζεται με διάφορα άλλα περιοδικά και εφημερίδες των Ελλήνων της Ελβετίας. Έκανε επίσης άφθονες ομιλίες στα ελληνικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά σε όλη την Ελβετία πάνω σε λογοτεχνικά, ιστορικά και φιλοσοφικά θέματα. Στην Ελλάδα έχει δημοσιεύσει δεκάδες ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ, αφηγήματα και άρθρα λογοτεχνικού, ιστορικού, επιστημονικού και πολιτικού περιεχομένου σε περισσότερες από είκοσι εφημερίδες της Αθήνας. Κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί σε δυο ανθολογίες. Έργα του έχουν τύχει διακρίσεων σε διαγωνισμούς λογοτεχνικών σωματείων. Είναι μέλος της Ads (Ελβετοί Λογοτέχνες), της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
