Όταν οι συγγραφείς φοράνε μπλε κορδόνια στο ένα τους παπούτσι, πράσινα στο άλλο, τότε τους συμβαίνουν τα πιο παράξενα πράγματα. Έτσι κι εμένα. Μια μέρα, καθώς έσκυβα στο πεζοδρόμιο να δέσω τα μπλε κορδόνια μου, τσουπ, έπεσε πάνω στο κεφάλι μου ένα παλιό παιχνίδι. Για την ακρίβεια, μια κουρδιστή μαϊμού με κόκκινο σκουφί και δυο πιατίνια στα χέρια της, που τα χτυπούσε ασταμάτητα σαν τρελαμένη. Κόντευε να με ξεκουφάνει η αθεόφοβη μαϊμού.
Θα με ρωτήσετε τώρα από πού έπεσε τούτη η κουρδιστή μαϊμού. Κι εγώ θα σας απαντήσω: Από τον ουρανό! Για την ακρίβεια, από ένα κόκκινο σύννεφο με άσπρες ρίγες. Έτσι, τουλάχιστον, μου είπε. Κι εγώ την πίστεψα. Γιατί ξέρω πως απ' τα παλιά τα χρόνια οι κουρδιστές μαϊμούδες λένε πάντα την αλήθεια.
"Κύριε συγγραφέα", με παρακάλεσε η κουρδιστή μαϊμού, "πρέπει οπωσδήποτε να γράψεις για την επανάσταση των παλιών παιχνιδιών. Να τη μάθουν όλοι. Και προπαντός τα παιδιά που μόνο με ηλεκτρονικά παίζουν, τον τελευταίο καιρό".
Μια νύχτα βροχερή, τα παλιά παιχνίδια αποφασίζουν να κάνουν την πιο περίεργη επανάσταση! Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έκλεβαν το ενδιαφέρον και τη φαντασία των παιδιών, ενώ εκείνα ήταν κλεισμένα σε μια κούτα στο πατάρι. Αρχηγός τους εκλέγεται ομόφωνα ο αρκούδος Τζον, υπαρχηγός ο κλόουν Άρτζι-Μπούρτζι και η κουρδιστή μαϊμού με τα πιατίνια ο βοηθός του. Τους ακολουθούν και τ' άλλα παιχνίδια, το κουρδιστό ποντικάκι ο Ρίκι, ο τσίγκινος πυροσβέστης με την μπλε στολή, η μικρή πορσελάνινη μπαλαρίνα και καμιά εκατοστή μολυβένια στρατιωτάκια, που βρέθηκαν στη σκοτεινή κούτα τους. Με θάρρος κι ενθουσιασμό αποφασίζουν να βγουν για πρώτη φορά στην πόλη. Κοντά τους έρχονται τα παλιά παιχνίδια από κάθε σπίτι της πόλης κι όλα μαζί θα ζήσουν την περιπέτεια και τον κίνδυνο, για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και τη θέση τους στην καρδιά των παιδιών.
Η ομαδικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η αγωνιστικότητα, η διεκδίκηση, η αποφασιστικότητα, η εκπλήρωση των ονείρων, η ελευθερία και πάνω απ' όλα η φαντασία ως δημιουργική σκέψη και πράξη είναι τα μηνύματα της επίκαιρης και συγχρόνως διαχρονικής αυτής ιστορίας στο νέο βιβλίο "Η επανάσταση των παλιών παιχνιδιών" του Χρήστου Μπουλώτη, ο οποίος συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας. Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας αφηγείται την ιστορία των παλιών παιχνιδιών με άρτιο λόγο, πλούσιο σε εικόνες και νοήματα, φιλοδωρώντας τον με ανατρεπτικό χιούμορ. Το νέο βλέμμα στην πραγματικότητα -ένα ξανακοίταγμα με μεγαλύτερη καθαρότητα και πολλή φαντασία-, όπως και η επιστροφή στην απλότητα -όχι μόνο με νοσταλγική διάθεση αλλά και για να επαναπροσδιορίσουμε τις αληθινές αξίες και την ομορφιά των πραγμάτων- είναι η είσοδος που καλούνται να περάσουν οι μικροί αναγνώστες για να βρεθούν στον υπέροχα δημιουργικό και μοναδικό κόσμο του Χρήστου Μπουλώτη.
Το ζωγραφικό ταλέντο της επίσης πολυβραβευμένης Φωτεινής Στεφανίδη δίνει πνοή στους ήρωες και ζωντανεύει με απαράμιλλη φροντίδα και ποιότητα τα παλιά παιχνίδια, τα οποία ανήκουν στην προσωπική συλλογή του συγγραφέα, κάνοντας την έκδοση ακόμη πιο πολύτιμη. Η προσωπική συλλογή παλιών παιχνιδιών του Χρήστου Μπουλώτη, πρόκειται να στεγαστεί σε υπό ίδρυση μουσείο στη Μύρινα της Λήμνου.
Αρχαιολόγος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο νησί της Λήμνου (1952), σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Wϋrzburg (Γερμανία). Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα Μεταπτυχιακά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έκανε ανασκαφές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Το 1985 διορίσθηκε αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, με ειδικότητα κυρίως το μινωικό και το μυκηναϊκό πολιτισμό. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά απο το 1987. Έχει γράψει μέχρι σήμερα περίπου εξήντα βιβλία. Το έργο του "Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας" τιμήθηκε το 1989 με το ευρωπαϊκό βραβείο Pier Paolo Vergerio. "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Ο κλέφτης των καρπουζιών" πήραν το ετήσιο βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ το 2000 και το 2003 αντίστοιχα. Το 2000 και το 2011 τα έργα του "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο" αντίστοιχα απέσπασαν το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. Το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο "Κώστα και Ελένης Ουράνη" της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2000, το 2007 και το 2010 πήρε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για τα βιβλία "Το άγαλμα που κρύωνε", "Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη" και "Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη". Το 2012 το βιβλίο του "Ένα κορίτσι φτερουγίζει στον Κεραμεικό - Μια αντιπολεμική ιστορία στην Αθήνα των κλασικών χρόνων" απέσπασε το κρατικό βραβείο βιβλίου γνώσεων για παιδιά. Υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο H. C. Andersen 2012.
