«Μα είναι δυνατόν οι Γουατσόφσκι να τα σκέφτηκαν όλα αυτά;». Κατά την άποψή μου, εδώ βρίσκεται ακριβώς το θαυμαστό του πράγματος: ότι όχι μόνο τα «σκέφτηκαν», αλλά ότι επιπλέον κατάφεραν να αισθητοποιήσουν δημιουργικά όλα όσα σκέφτηκαν μέσα από μία έξοχη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, θεμελιώνοντας έτσι πάνω σε μεταμοντέρνο έδαφος δεσπόζουσες νεωτερικές αφηγήσεις: το Μεσσιανισμό, τον Έρωτα, την Ελπίδα, το Θέαμα, τη Μηχανή.
Η παρούσα αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη έκδοση της Ευδαιμονίας της Άγνοιας επιχειρεί να αναδείξει με τη μεγαλύτερη δυνατή συστηματικότητα τις παραπάνω αφηγήσεις. Παράλληλα, ευελπιστεί να προσφέρει στον αναγνώστη και την αναγνώστρια μια οπτική ευαισθητοποίησης, η οποία θα τους επιτρέψει να παρακολουθήσουν ολόκληρη την τετραλογία τού Μάτριξ για δεύτερη φορά, να εγκύψουν με περισσότερη αναστοχαστική διάθεση στους πυκνούς συμβολισμούς της –μα πάνω απ’ όλα, να αντιληφθούν τη διαρκή και πολύπλευρη επικαιρότητά της, μέσα σ’ έναν κόσμο που έχει σχεδόν ξεμάθει να ζει χωρίς να φοβάται και χωρίς να έχει διαρκώς μια οθόνη μπροστά στα μάτια του.
Ο Δημήτρης Ουλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και μουσική (ακορντεόν, πιάνο, ανώτερα θεωρητικά) στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στον κλάδο της βυζαντινής φιλοσοφίας, στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε για τρία χρόνια το σεμινάριο της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών, ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο χώρο της ενοριακής κατήχησης. Εργάσθηκε επτά χρόνια σε διάφορα ωδεία της Αθήνας ως καθηγητής, τρία χρόνια σε νυχτερινά μαγαζιά ως μουσικός και έξι μήνες στο περιοδικό Θεός και Θρησκεία ως επιμελητής κειμένων.
