Οι εμμονές των ανθρώπων -οράματα, τελετουργίες, φοβίες, αλλά και ένα παλιό ραδιόφωνο, μια σαββατιάτικη βόλτα- που είναι η πρώτη ύλη στα διηγήματα του Λάκη Παπαστάθη, σχεδόν καθαγιάζονται από την τρυφερή ματιά του αφηγητή.
Τους ήρωές του, ανθρώπους μοναχικούς, δια-ψευσμένους, άρρωστους, γερασμένους, όπως ο ταξιτζής και η πόρνη, ο μετανάστης και ο λαϊκός ιερέας, ο πλανόδιος φωτογράφος και οι γηραιές κυρίες, όλους αυτούς ο συγγραφέας κάπου τους συνάντησε, τους διαπέρασε με το μάτι-φακό του κινηματογραφιστή και τους αγάπησε.
Ο αφηγητής σκηνοθετεί τις ιστορίες του, που στην κάθε μια λάμπει ένας πολύτιμος πυρήνας διαυγής και αγνός. Στήνει τα σκηνικά, καδράρει τα πλάνα, ακινητοποιεί τις στιγμές και ο αναγνώστης, διαβάζοντας βλέπει.
Ο Λάκης Παπαστάθης γεννήθηκε στον Βόλο το 1943. Έχει σκηνοθετήσει τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους: "Τον καιρό των Ελλήνων" (1981), "Θεόφιλος" (1987), "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον" (2001), "Ταξίδι στη Μυτιλήνη" (2010) και μία μικρού μήκους: "Γράμματα από την Αμερική" (1972). Από το 1976 είναι βασικός συνεργάτης της τηλεοπτικής εκπομπής "Παρασκήνιο", ως υπεύθυνος της εταιρείας Cinetic. Έχει δημοσιεύσει τις συλλογές διηγημάτων "Η νυχτερίδα πέταξε" (Νεφέλη 2002), "Η ήσυχη" (Νεφέλη 2005), καθώς και το χρονικό "Όταν ο Δαμιανός γύριζε την Ευδοκία" (Πατάκης 2006).
