Το έργο Η νύχτα του Αγίου Ιωάννη του Χένρικ Ίψεν εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής γιορτής ‒με παγανιστικές, προχριστιανικές ρίζες‒ σε ένα αγρόκτημα στο Τέλεμαρκ. Οι διαφορετικοί χώροι στους οποίους διαδραματίζονται τα γεγονότα συμβολίζουν και τις διαφορετικές αντιλήψεις: το αγροτόσπιτο, η μοντέρνα κατοικία, η ύπαιθρος με την ανιμιστική φυσικότητά της. Εκεί συγκεντρώνονται οι πρωταγωνιστές οι οποίοι επαν-ερμηνεύουν όχι μόνο τις σχέσεις τους αλλά και τη ζωή τους, με τη συμβολική παρέμβαση του νίσε, ενός στοιχειού που αναμειγνύει τον χυμό ενός μαγικού βοτάνου στο μπολ του ποντς την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννη. Το βότανο έχει τη δύναμη να παρέχει την ικανότητα σε αυτόν που το παίρνει να αντικρίσει την πραγματική ουσία των πραγμάτων με την εσωτερική του όραση. Το έργο είναι ξεκάθαρα ρομαντικό και ακολουθεί τις βασικές ιδέες της εποχής που θέλουν τον ποιητή να βρίσκεται σε μέθεξη με τον λαϊκό πολιτισμό.
Ερρίκος Ίψεν (1828-1906). Νορβηγός δραματουργός και ποιητής, γεννημένος στην πόλη Σιν της Νορβηγίας. Σε ηλικία 22 ετών δημοσίευσε το πρώτο του θεατρικό έργο, με τίτλο "Κατιλίνας". Κατόπιν προσλήφθηκε στο θέατρο της πόλης Μπέργκεν ως δραματουργός, όπου δουλεύοντας, έγραψε τα έργα: "Η νύχτα του Άη Γιάννη", "Η γιορτή του Σουλχάουγκ", "Η κυρία Ίνγκερ", κ.ά. Το 1857 εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα Κρίστιανσεν, όπου έγραψε την περίφημη "Κωμωδία του έρωτα", τους "Μνηστήρες του θρόνου", τον "Περ Γκυντ" και τον "Μπραντ". Στη συνέχεια ταξίδεψε στο εξωτερικό, γράφοντας τα έργα: "Εχθρός του λαού", "Κουκλόσπιτο", "Τα στηρίγματα της κοινωνίας", "Αγριόπαπια", "Έντα Γκάμπλερ" και τους ασύγκριτους σε τέχνη και πλοκή "Βρικόλακες", που θεωρούνται και ως το αριστούργημά του. Το τελευταίο έργο του είχε τον τίτλο "Όταν εμείς οι πεθαμένοι σηκωθούμε" και δημοσιεύθηκε το 1900. Πέθανε στο Κρίστιανσεν της Νορβηγίας, σε ηλικία 78 ετών, μετά από πενταετή πλήρη πνευματική και σωματική ατονία.
