Ο συγγραφέας έχει πίσω του μια μακρά θητεία στα ευρωπαϊκά θέματα, τόσο με την ενεργό συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις για την ένταξή μας στην ΕΟΚ όσο και με τη θητεία του ως ανώτερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες.
Στο βιβλίο παρουσιάζει πρώτα ποια ήταν η Ελλάδα το 1950, όταν ο Ρομπέρ Σουμάν έκανε την ιστορική διακήρυξη η οποία κατέληξε στη δημιουργία της ΕΟΚ, και πως η Ελλάδα επέλεξε την ΕΟΚ αντί της ΕΖΕΣ (Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών) την οποία προωθούσε η Αγγλία. Ακολούθησε η αίτηση σύνδεσης και στη συνέχεια η αίτηση ένταξης. Ο συγγραφέας εξιστορεί την πορεία των διαπραγματεύσεων, επισημαίνοντας τα πιο σημαντικά προβλήματα που προέκυψαν, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτά αντιμετωπίστηκαν. Παραθέτει επίσης την εμπειρία του ως στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Τέλος, παρουσιάζει τις σκέψεις του σχετικά με τη σημερινή κρίση της Ευρωζώνης και την προσδοκώμενη πορεία προς μια οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση. Όσον αφορά δεν την οικονομική κρίση της χώρας μας, προβαίνει σε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση σχετικά με τα αίτια που την προκάλεσαν και τις προσδοκίες για την αντιμετώπισή της.
Ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Καστανιά Αγράφων (νομός Καρδίτσας), στο δημοτικό σχολείο του οποίου φοίτησε. Τις γυμνασιακές του σπουδές πραγματοποίησε στο Γυμνάσιο Καρδίτσας. Στη συνέχεια, σπούδασε γεωπόνος και πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση στα έργα υποδομής της γεωργίας σε μια από τις φημισμένες Grandes Ecoles του Παρισιού.
Το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του αφιερώθηκε στα εγγειοβελτιωτικά έργα, στο πλαίσιο της αρμόδιας Γενικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Γεωργίας, όπου υπήρξε γενικός διευθυντής. Τα έργα αυτά ήταν πρώτης προτεραιότητας στον προϋπολογισμό δημόσιων επενδύσεων στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, καθώς και στην παρεχόμενη τότε τεχνική και οικονομική βοήθεια εκ μέρους διεθνών οργανισμών (UNDP, Νέα Υόρκη· Διεθνής Τράπεζα, Ουάσιγκτον ΟΟΣΑ, Παρίσι· FAO-Ρώμη κ.ά.).
Στις σχετικές διαπραγματεύσεις και στο συντονισμό υλοποίησης των αντίστοιχων προγραμμάτων είχε ενεργό συμμετοχή.
Με την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, του ανατέθηκε η οργάνωση και η διεύθυνση ειδικής υπηρεσίας στο Υπουργείο Γεωργίας, για τις ανάγκες της διαπραγμάτευσης. Παράλληλα ορίστηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων, η οποία διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις σε επίπεδο αναπληρωτών υπουργών. Η συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις επιβραβεύτηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών με τιμητική πλακέτα όπου αναγραφόταν: "Σε ανταπόδοση της σημαντικής του προσφοράς στην ευρωπαϊκή μας πορεία".
Από το 1982 συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως ανώτερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, την οποία περάτωσε το 1993 με τιμητική διάκριση, η οποία του απονεμήθηκε από τον πρόεδρο Ζακ Ντελόρ. Αμέσως μετά την αποχώρηση του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προσελήφθη στον Όμιλο Επιχειρήσεων Λάτση ως σύμβουλος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του, έτυχε, εκτός των προαναφερθεισών, και των εξής τιμητικών διακρίσεων:
- Από τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, του χρυσού σταυρού του "Officier de la legion d'honneur".
- Από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο Α, του χρυσού σταυρού του "Ταξιάρχου των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου".
- Από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο τιμητική πλακέτα "σε αναγνώριση της σημαντικής του προσφοράς στη γεωργική ανάπτυξη της Ελλάδας και στην Ευρωπαϊκή μας πορεία".
