Η περίπτωση Βάγκνερ. Νίτσε εναντίον Βάγκνερ. Οι διθύραμβοι του Διόνυσου.


Συγγραφέας : Nietzsche, Friedrich Wilhelm, 1844-1900
Μεταφραστής : Σαρίκας, Ζήσης
Εκδότης : Πανοπτικόν
Έτος έκδοσης : 2010
ISBN : 960-947-002-5
Σελίδες : 152
Σχήμα : 21x14
Κατηγορίες : Μουσική - Λόγοι, δοκίμια, διαλέξεις Φιλοσοφία, Νεότερη
Σειρά : Άπαντα Νίτσε

12.78 € 8.95 €




Χάρισα στον εαυτό μου μια μικρή ανάπαυση. Δεν είναι μόνο καθαρή κακία το ότι επαινώ τον Μπιζέ σ' αυτό το δοκίμιο σε βάρος του Βάγκνερ. Ανάμεσα σε πολλά αστεία, παρουσιάζω ένα θέμα που δεν είναι αστείο. Το να γυρίσω την πλάτη μου στον Βάγκνερ ήταν για μένα πεπρωμένο· το να μ' αρέσει κάτι μετά αυτόν, νίκη. Κανένας ίσως δεν παραμεγάλωσε τόσο επικίνδυνα με τη βαγκνερίτιδα· κανένας δεν αμύνθηκε πιο σκληρά εναντίον της, κανένας δεν χάρηκε τόσο πολύ που την ξεφορτώθηκε. Μεγάλη ιστορία! -θέλετε δυο λόγια γι' αυτήν;- Αν ήμουν μοραλιστής, ποιος ξέρει πώς θα την ονόμαζα! Ίσως αυτοϋπερνίκηση. - Αλλά ο φιλόσοφος δεν αγαπάει τους μοραλιστές... δεν αγαπάει ούτε τις όμορφες λέξεις... Τι ζητάει από τον εαυτό του ένας φιλόσοφος κατά πρώτο και τελευταίο λόγο; Να ξεπεράσει την εποχή του μέσα του, να γίνει "άχρονος". Επομένως, με ποιο πράγμα έχει να παλέψει σκληρότερα; Μ' οτιδήποτε τον κάνει να είναι παιδί της εποχής του. Πολύ καλά! Είμαι, τόσο όσο και ο Βάγκνερ, παιδί αυτής της εποχής, δηλαδή ένας παρακμιακός: μόνο που εγώ το κατάλαβα, μόνο που εγώ αντιστάθηκα σ' αυτό. Ο φιλόσοφος μέσα μου αντιστάθηκε.


Ο Φρίντριχ Νίτσε γεννήθηκε το 1844 στο Ρέκεν, κοντά στη Λειψία. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τον πατέρα του, προτεστάντη πάστορα. Έπειτα από λαμπρές σπουδές κλασικής φιλολογίας στη Βόννη και στη Λειψία, έγινε, σε ηλικία εικοσιπέντε ετών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Εκείνη την εποχή γνώρισε το έργο του φιλόσοφου Σοπενάουερ και συνδέθηκε φιλικά με τον μουσικοσυνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Πολύ σύντομα ο Νίτσε θα χαράξει το δικό του δρόμο. Παραιτείται από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, απομακρύνεται από τις θεωρίες του Σοπενάουερ και διακόπτει τη σχέση του με τον Βάγκνερ. Ζώντας περιπλανώμενη ζωή, σε μικρές πανσιόν της Ελβετίας, της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας, αφοσιώνεται στην κριτική της μεταφυσικής, της ηθικής, της θρησκείας και των άλλων πλευρών του δυτικού πολιτισμού γράφοντας ασταμάτητα. Έργα του η "Γέννηση της τραγωδίας" (1872), οι "Παράκαιροι στοχασμοί" (1873-1876), το "Ανθρώπινο, υπερβολικά ανθρώπινο" (1878-1879), η "Χαραυγή" (1881), η "Χαρούμενη γνώση" (1882), το "Πέρα από το καλό και το κακό" (1886), η "Γενεαλογία της ηθικής" (1887), το "Λυκόφως των ειδώλων" (1888), ο "Αντίχριστος" (1888), το "Ίδε ο άνθρωπος" (1888) και η ανολοκλήρωτη "Θέληση για δύναμη" (1883-1888). Ανάμεσά τους το κορυφαίο του, το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" (1883-1885). Ο Νίτσε πέθανε το 1900, σε ηλικία πενήντα έξι ετών, αφού πέρασε τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του έχοντας χαμένα τα λογικά του.






e-mail Facebook Twitter