Η Λου Σαλομέ δημοσίευσε το περιεκτικό αυτό κείμενο το 1917 -ενόσω ακόμη η φροϋδική αυτοψία της σεξουαλικότητας ήταν "κόκκινο πανί" για την αστική ηθική, αλλά και για το επιστημονικό κατεστημένο. Θέματα-ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, ο σαδομαζοχισμός, η ηδονοβλεψία, ο παιδικός ερωτισμός, δίνουν στη μαθήτρια του Φρόυντ την ευκαιρία να προκαλέσει ανοιχτά την εποχή της. Αλλά μήπως αυτή η "σφηκοφωλιά των προκαταλήψεων", την οποίαν αντιμάχεται, δεν κάνει αισθητή την παρουσία της και στη δική μας εποχή;
Η Lou Andreas Salome γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1861 και πέθανε στο Γκέτινγκεν το 1937. Συναναστράφηκε στενά, ανάμεσα σε πολλούς άλλους διανοουμένους, τον Νietzsche, τον Rilke και τον Freud. Στην εποχή της, κυρίως η ζωή της -αλλά και το έργο της-, σε συνδυασμό με την ισχυρή προσωπική της γοητεία, οδήγησαν στη δημιουργία μύθων γύρω από αυτήν.
Τα έργα της διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Λογοτεχνικά (μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα) και θεωρητικά (μελέτες, δοκίμια, κριτικές)· οι τομείς στους οποίους εντάσσονται τα τελευταία είναι: η Φιλοσοφία, η Θρησκειολογία, η Θεωρία της Λογοτεχνίας, η Ιστορία της Τέχνης και η Ψυχανάλυση, την οποίαν -ύστερα από την μαθητεία της κοντά στον Freud- ασκούσε και πρακτικά ως ψυχαναλύτρια.
