"Από τον μυστικό κόσμο που γνώρισα κάποτε προσπάθησα να φτιάξω ένα θέατρο για τους ευρύτερους κόσμους που κατοικούμε. Πρώτα έρχεται η φαντασία και μετά η έρευνα για την πραγματικότητα. Και ακολουθεί η επιστροφή στη φαντασία και στο γραφείο όπου κάθομαι αυτή τη στιγμή".
Από τα χρόνια της θητείας του στις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ως τη συγγραφική του σταδιοδρομία, που τον ταξίδεψε από τη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Καμπότζη μέχρι τη Βηρυτό τις παραμονές της ισραηλινής εισβολής του 1982 και τη Ρωσία πριν και μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Τζον λε Καρέ γράφει πάντα μέσα από την καρδιά της σύγχρονης επικαιρότητας.
Σ' αυτή την πρώτη αυτοβιογραφία του, ο Λε Καρέ, με το απολαυστικό του ύφος και τη διεισδυτική του ματιά, διαβάζει στα γεγονότα που παρακολουθεί από την οπτική γωνία του μάρτυρα την ίδια ηθική αμφισημία με την οποία διαποτίζει τα μυθιστορήματά του.
Eίτε γράφει για έναν παπαγάλο σε κάποιο ξενοδοχείο της Βηρυτού που ήξερε να μιμείται τέλεια το κροτάλισμα των πολυβόλων, είτε επισκέπτεται τα μουσεία των άταφων νεκρών της Ρουάντα μετά τη γενοκτονία, είτε γιορτάζει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με τον Γιάσερ Αραφάτ είτε παίρνει συνέντευξη από μια Γερμανίδα τρομοκράτισσα στη φυλακή της στην έρημο Νέγκεβ, είτε παρατηρεί τον Άλεκ Γκίνες να ετοιμάζεται να υποδυθεί τον Τζορτζ Σμάιλι, είτε περιγράφει τη γυναίκα που τον ενέπνευσε να πλάσει την κεντρική ηρωίδα του στο έργο του "Ο Επίμονος Κηπουρός", ο Λε Καρέ αφηγείται το κάθε συμβάν με ζωντάνια και χιούμορ, κάνοντάς μας άλλοτε να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια και άλλοτε να βλέπουμε με καινούριο μάτι γεγονότα και ανθρώπους που ως τώρα πιστεύαμε πως καταλαβαίναμε.
Πάνω απ' όλα, όμως, ο Λε Καρέ μάς δίνει μια γεύση από τη διαδρομή που ακολουθεί ως συγγραφέας εδώ και πάνω από έξι δεκαετίες, αναζητώντας αδιάκοπα εκείνη τη μοναδική σπίθα που κάνει τόσο ζωντανούς και ανθρώπινους τους ήρωες των βιβλίων του.
Ο Τζόν Λε Καρέ -ή Ντέινβιντ Κόρνγουελ, όπως είναι το πραγματικό του όνομα- γεννήθηκε το 1931 στο Ντόρσετ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και στο Λίνκολν Κόλετζ της Οξφόρδης, δίδαξε για δύο χρόνια στο Ίτον και από το 1959 ως το 1964 υπηρέτησε στο Βρετανικό Διπλωματικό Σώμα. Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Call for the Dead" το 1961, ενώ δούλευε ακόμα ως μυστικός πράκτορας. Η καριέρα του αυτή τελείωσε όταν ο περίφημος διπλός πράκτορας Κιμ Φίλμπι αυτομόλησε στην ΕΣΣΔ δίνοντας έναν κατάλογο με ονόματα Βρετανών πρακτόρων, ανάμεσα στα οποία και το όνομα του Ντέιβιντ Κόρνγουελ. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1974, γράφοντας το περίφημο μυθιστόρημά του "Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι", θα θυμηθεί τον Φίλμπι και θα δώσει τα χαρακτηριστικά του στο πρόσωπο του "Τυφλοπόντικα". "Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο" το τρίτο του μυθιστόρημα, του χάρισε τη διεθνή αναγνώριση. Ακολούθησαν τα "Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται", "A small town in Germany", και "The naive and sentimental lover", η κλασική πλέον τριλογία του Τζορτζ Σμάιλυ -"Tinker tailor soldier spy", "The honourable schoolboy" και "Smiley's people"-, "Η μικρή τυμπανίστρια", "Ένας τέλειος κατάσκοπος", "Η ρωσική εστία" και άλλα, που εδραίωσαν τη φήμη του και απέσπασαν πολλές τιμητικές διακρίσεις, όπως τα βραβεία Έντγκαρ και Σόμερσετ Μομ. Είναι ο συγγραφέας που ανήγαγε το μυθιστόρημα κατασκοπίας σε λογοτεχνία αξιώσεων. Και παρ' ότι πολλοί πίστεψαν πως η θεματολογία του εξαντλήθηκε με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η επιτυχία των πρόσφατων έργων του "Ο ράφτης του Παναμά" και "Σινγκλ & Σίνγκλ" τους διέψευσε κατηγορηματικά, αποδεικνύοντας πως ο Τζον Λε Καρέ είναι παν' από όλα ένας συγγραφέας της ανθρώπινης συνείδησης. "Ο επίμονος κηπουρός" που αναγνωρίστηκε ομόφωνα ως ένα από τα καλύτερα βιβλία του, προκάλεσε διεθνή αίσθηση για την αμεσότητα και την οξύτητα με την οποία πραγματεύεται την ασυδοσία κολοσσών της φαρμακοβιομηχανίας, ιδιαίτερα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Μέχρι σήμερα έχει γράψει 24 μυθιστορήματα, μερικά από τα οποία έχουν μεταφερθεί με πολύ μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο. Ήταν από τους πρώτους που καταδίκασαν δημόσια την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ και άσκησαν δριμεία κριτική στην απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να συμπράξει σ' αυτόν τον πόλεμο.
