Ένα αέναο ποτάμι ο χρόνος. Σε μια όχθη του στέκεται η Βυζαντινή πριγκίπισσα Σιμωνίδα, κόρη του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου και βασίλισσα των Σέρβων μετά τον γάμο της με τον Κράλη Στέφανο τον ΣΤ. Σε μιαν άλλη μια σύγχρονη γυναίκα, γεννημένη τον 20ό αιώνα και γαλουχημένη σε εντελώς διαφορετικό κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον. Ανάμεσα τους κυλούν επτακόσια ολόκληρα χρόνια. Μήπως εντέλει οι μορφές που καθρεφτίζονται στο διάφανο νερό είναι άλλα είδωλα της ίδιας ιστορίας;
Η Δώρα Χιλιαδάκη γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε στην Αθήνα βιώνοντας με οδυνηρό τρόπο τη μετάλλαξή της στη σύγχρονη μεγαλούπολη. Στα ποιήματά της "Η Πόλη μου" αρχίζει με το αγωνιώδες ερώτημα "Πού είναι το κλεινόν άστυ με το μενεξεδένιο του βουνό;" και τελειώνει με το στίχο ..."Η Πόλη μου δεν υπάρχει πια".
Η Δώρα Χιλιαδάκη έχει εκδώσει 5 ποιητικές συλλογές και 2 μυθιστορήματα: "Ιστορία δίχως τέλος", Γκοβόστης, 1995 και "Το σπασμένο πρόσωπο", Γκοβόστης, 2001.
