Η de profundis συνομιλία με το πατρικό αρχέτυπο συνεχίζεται και στο δεύτερο αυτό λογοτεχνικό βιβλίο της Νίκης Λοϊζίδη το οποίο διαβάζεται ανεξάρτητα, αλλά και ως αφηγηματική προέκταση του πρώτου. Η "αυτοβιογραφική" εξιστόρηση του "Θεραπείας συνέχεια..." ακολουθεί και πάλι μια ανορθόδοξη και ασυνεχή περιήγηση μέσα στο χρόνο, αφού το παρόν διαγράφεται σαν σύμπτωμα της ασθένειας του παρελθόντος και το παρελθόν σαν "μύθος" που επινοείται από το παρόν. Αναμνήσεις των παιδικών χρόνων από τη μεταπολεμική Αθήνα και την Κύπρο, συμπλέκονται με μνήμες της φοιτητικής ζωής στο Παρίσι του '70 αλλά και με εμπειρίες σημερινές, που χρωματίζονται έντονα από το πνεύμα της νέας χιλιετίας. Κεντρικός θεματικός πυρήνας της αφήγησης είναι το σπίτι, ο παρακμάζων προγονικός "οίκος", ως σύμβολο ενός κόσμου που δέχεται τις δονήσεις των μεγάλων αλλαγών χωρίς να καταρρέει, αλλά και χωρίς να δημιουργεί προσδοκίες για ένα διαφορετικό μέλλον.
Η Νίκη Λοϊζίδη σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 1973 έφυγε για το Παρίσι όπου και ακολούθησε έναν ευρύ κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην Ιστορία και Κοινωνιολογία της Τέχνης. Οι σπουδές και η διατριβή της, την οποία υποστήριξε το 1981 στην Ecole des Hautes Etudes, είχαν ως βασικό αντικείμενο έρευνας το σουρεαλισμό. Δίδαξε Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1982-85) και από το 1985 διδάσκει στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1992 συμμετέχει στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών Ιστορίας της Τέχνης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι μέλος της AICA (Διεθνής Ένωση Κριτικών Τέχνης) και συνεργάτης του CEAS (Κέντρο Κοινωνιολογικών Σπουδών για την Επικαιρότητα) της Σορβόννης, μέλος της Ελληνικής και Διεθνούς Εταιρείας Συγκριτικής Γραμματολογίας και μέλος του Συνδέσμου Επιστημόνων για την προώθηση της Κοινωνιολογικής Έρευνας της Ecole des Hautes Etudes. Έχουν εκδοθεί τα παρακάτω βιβλία: "Ο υπερρεαλισμός στην ελληνική τέχνη - Η περίπτωση του Νίκου Εγγονόπουλου" 1984, "Ο Τζιόρτζιο ντε Κίρικο και η σουρεαλιστική επανάσταση" 1987, "Ο μύθος του Μινώταυρου στην πρωτοπορία του μεσοπολέμου" 1988, "Απόγειο και κρίση της πρωτοποριακής ιδεολογίας" 1992, "Ημερολόγιο θεραπείας" (Νουβέλα) 1997.
