Ισκαριώτισσα

Καθένα από τα διηγήματα της συλλογής αποτελεί ένα επεισόδιο της περιόδου της ζωής της κοινής τους ηρωίδας, της Άννας. Μπορούν να διαβαστούν ως αυτοτελή, αλλά και ως κρίκοι μιας ανοιχτής αλυσίδας στην οποία μπορούν να προστεθούν κι άλλοι.
Το χαρακτηριστικό της ηρωίδας είναι ο δικός της τρόπος να βιώνει τον χρόνο και τις σχέσεις της με τους άλλους. Για την Άννα ο χρόνος είναι σαν τα πτυσσόμενα τηλεσκόπια των ναυτικών και σαν καλειδοσκόπιο. Οι σχέσεις της με τους άλλους και ειδικά με το άλλο φύλο γίνονται καταλύτες για αναδύσεις αναμνήσεων, ερωτηματικών κι αινιγμάτων στην καθημερινή της ζωή. Οι συναντήσεις της, τυχαίες, απροσδόκητες, παρορμητικές, ξεκινούν ξένοιαστες, ανέμελες και καταλήγουν σε οδυνηρές βουτιές στον ίδιο της τον εαυτό. Είναι επίμονη, γεμάτη περιέργεια για όσα συμβαίνουν γύρω της, "τοξικομανής του νοήματος", αλλά ταυτόχρονα νωχελική, υπό την επήρεια και τη σαγήνη του σκοτεινού βυθού των πραγμάτων, που μοιάζει να αποδέχεται αλλά όταν έρχεται το δικό της πλήρωμα του χρόνου, δεν παραλείπει να "καταδύεται στα σκοτεινά και ν'αναδύεται με λέξεις-σφουγγάρια, λέξεις-κοχύλια, λέξεις-χταπόδια καμιά φορά..."